Hotel, dobry hotel, to zawsze kraj i teatr. Święty Mauro to także dom i pałac. Jest to zatem hotel intensywny i taki właśnie chce być. W tym tygodniu po prostu ponownie się otworzył kompleksowa reforma, która stanowi punkt kulminacyjny procesu rozpoczętego dziesięć lat temu. Antonio Catalán, jedno z podstawowych nazwisk, które rozumieją branżę hotelarską w tym kraju, zdecydował się przekształcić tę madrycką rezydencję w hotel, który nie wyglądał jak inne; Miałem to łatwe: nie było drugiego tak odosobnionego i arystokratycznego.
Nowy Santo Mauro przybywa, aby jeszcze bardziej się rozgrzać hotelowy poziom miasta. Jest to pierwsza luksusowa kolekcja Marriotta i podnosi poprzeczkę swoim rodowodem i osobowością, do tej pory z dala od tego sieciowego hotelu. Wie, że może to zrobić i robi. bez fałszywej pokory: ten hotel szuka „och” tych, którzy na niego wejdą. Przejdźmy przez jego drzwi i wejdźmy do środka.
Fasada hotelu.
Hotel Santo Mauro to kraj, podobnie jak wszystkie wspaniałe hotele. To dlatego, że kto w nią wejdzie, robi to z nadzieją na znalezienie innych bodźców (może to być ukryty ogród lub zasłona z tony), inni mieszkańcy, którzy nie są zwykłymi mieszkańcami i tworzyć dobre wspomnienia. A w każdym kraju liczy się pierwsze uderzenie.
Wejście do hotelu jest teraz inne: patio nie jest już formalnością, ale nadaje ton temu, co znajdzie się w środku, honoruje budynek i jego misję. Tutaj pojawia się stalowo-niebieski kolor, jego oficjalna nazwa to Parma Grey, która będzie działać jako wspólny wątek. Ten wybór był zawsze jasny dla Lorenzo Castillo, projektanta wnętrz: „To jeden z moich kolorów fetyszy”.
Święty Mauro jest koncentrat starej Europy, a to sprawia, że jest to kraj, który czasami jest Hiszpanią, czasami Anglia i wiele Francji. Jest to anomalia, ponieważ nie ma w Madrycie „innego tak czystego przykładu architektura francuska stylu Ludwików”, deklaruje Castillo nawiązując do Ludwika XIV, XV i XVI).
Biblioteka, jeden z klejnotów hotelu w Madrycie.
To trochę (lub transza?) z Francji w Chamberí. Moglibyśmy być w XIX wieku, ale jesteśmy w XXI i wiemy o tym, bo w ich klasach pierwszego dnia byli już młodzi ludzie patrzący na Instagram, butelki na wodę wykonane są ze szkła, energooszczędnych świateł LED, a ponieważ odtwarzana muzyka składa się z Lucas Vidal, przypomina nam.
To jest wiejski klasyk, ale nie nostalgiczny widać to w palecie kolorów, która, jak podkreśla projektantka wnętrz, „nie jest aktualna. osiągnęliśmy, nie stary klasycyzm, ale świeży”.
Santo Mauro to także dom. W rodzinie właściciela książę Santo Mauro, nadal nazywają to miejsce. „Dom Zurbano”. Pałac Santo Mauro został zbudowany dla Mariano Fernández de Henestrosa y Ortiz de Mioño, księcia Santo Mauro, w 1902 roku i jest projektem architekta Juan Bautista Lazaro de Diego który zbudował w tym miejscu dom księcia i jego rodziny.
Jeden z majestatycznych pokoi hotelowych.
Od tego czasu należy do nich, z wyjątkiem okresu krótki okres wojny domowej, w której został skonfiskowany. Dzięki tej renowacji chcieli przywrócić hotelowi atmosferę szlachetnego mieszkania, a żeby to zrobić, musieli tylko patrzeć do wewnątrz i do tyłu. Musiał mieć egzotyczny akcent, który pasowałby do zamiłowania właścicieli do przygód i podróży. Te ukłony w stronę innych kultur są obecne we wszystkich przestrzeniach, od wyściółki toalet po szkło z Murano, rozczochrana obfitość jedwabi i aksamitów.
Materiały zawsze pomagają opowiedzieć historię: tutaj są marmury, szlachetne drewno, lustra i brązy. Pałac św. bukiety ze świeżych kwiatów; w samym czerwonym pokoju jest ich prawie tuzin.
Nowe apartamenty, obok salonów kolejny atut hotelu (och, czerwony pokój, och, chiński pokój) a ogród (och, ogród, to słowo się pojawiło) również odzwierciedla tę mieszankę wpływów, tak charakterystyczną dla XIX wieku. Z ściany z tkaniny dopasowane do zagłówków i znów pojawiają się antyki, uczucie zakradania się do pałacu kogoś z pałacem.
Fragment jednego z pokoi.
Wielkim wyzwaniem, jakie napotkał Castillo, było, w tym pałacowym powietrzu: „Szanuj ducha domu, poczucie bycia mile widzianym. Musieliśmy postarać się, aby ludzka skala nigdy nie została utracona”. Nie ma, a potwierdzają to korytarze, które rozprowadzają pokoje, w sumie czterdzieści dziewięć, które są zbierane, a nawet domowe. To prawda, że salony, które zawsze były wielkim sukcesem hotelu, potrafią przytłaczać styl, który autor określa jako „intelektualny i klasyczny”.
Pokój Czerwony – według niego „najczęściej fotografowany w Madrycie” – i Pokój Chiński są sercem hotelu, ponieważ należą do szlacheckiego rodu. Czerwony pokój, przyznaje Castillo, był śmiałością, którą poparł Antonio Catalán, malując go w ten sposób dekadę temu: „To było niesamowite, że pozwolił mi to zrobić”.
Ten czerwony kolor, taki Król Słońca, tak nerwowo kontrastuje z niebieskim; ciepło spotyka zimno. To miejsce kontrastów: wczoraj i dziś, Madryt i Paryż, hotel i dom, obcokrajowiec i miejscowy. Kolejną przestrzenią „och” jest Sala Chińska, do której zaprasza wystawą dziesiątek gobelinów powolna rozmowa i lubi nagły.
Podczas tej renowacji położono nacisk na ogród.
Nowe Santo Mauro właśnie otworzyło swoje podwoje i już tam jadła grupa przyjaciół, jakaś osoba pracująca w miękkich fotelach czerwonego pokoju i lokalna celebrytka popijająca espresso. W każdym domu jesz i pijesz, także w tym.
Hotelową kuchnię prowadzi Rafa Peña, który przygotowuje swoje sezonowe i śródziemnomorskie menu z lokalnymi producentami lub jak najbliżej. Tak więc ma 24-uncjowe czekoladki, warzywa z ogród Aranjuez czy ciasta francuskie Esteli, które są najlepszymi perfumami w jadalni-bibliotece, która teraz została zmodernizowana o cieplejszy jasny, zakurzony róż, również bardzo typowy dla francuskiej epoki przedrewolucyjnej.
To miejsce na formalną kuchnię, pozostałe pomieszczenia wspólne są pomyślane jako bar winny i miejsce na nieformalne dania: bikini? Hotel jest otwarty od wielu godzin i już jest ruch, szum sztućców i ruchliwe stoliki. Życie już wchodzi, gdy nerwy otworu wciąż oddychają.
Czerwony pokój.
Światło jest ważne w nowym Santo Mauro, dbałość o dziesiątki modeli lamp i detale sufitów. Jego twórcą jest Maria Covarrubias, co swoim projektem podkreśla, że hotel jest jednocześnie domem, pałacem i teatrem.
Wszystko to składa się na tę wspaniałą, trwającą funkcję, jaką jest hotel. Teatr wystartował w czwartek i kurtyna już nie opadnie, trzymamy kciuki. Głównymi aktorami jest sztab, który przynosi znany scenariusz, choć umie improwizować. Klucz do szatni, w zależności od potrzeb, jest kluczem.
Pedro Monjardín, jego kierownik, zapewnia, że aby go zaprojektować, „wyszli z puli, stworzyliśmy całkowicie szyte na miarę mundury. Nie ma nic z katalogu, są unikatowe, ze wzorami stworzonymi specjalnie dla tego miejsca”.
Zaproszeni artyści to goście, którzy przychodzą i odchodzą, każdy z własną garderobą: wczoraj byli torebki gucci oraz trampki, długopisy i marynarki z chusteczką w kieszeni. Wszyscy są bohaterami sztuka, która nigdy się nie kończy. Muzyka skomponowana przez Lucasa Vidala (zwycięzcę dwóch Goi) pomaga wzmocnić wrażenie sztuka, w której wszyscy mamy przynajmniej jedno zdanie.
Odnowione lobby hotelowe.
Ten hotel to pałac i? na tym polega jedno z największych wyzwań nowego Santo Mauro: otwarcie hotelu na miasto. Jak pałac podchodzi do tych, którzy nigdy nie weszli do hotelu? Pomóż temu łatwemu listowi, aby móc zjedz przekąskę bez komplikacji w salonikach i przyjazny, bezstresowy personel.
Przede wszystkim pomóż ogrodowi. Na koniec zostawiliśmy jedną z hotelowych gwiazd, obok Czerwonej Sali i Chińskiej Sali. Ten ogród, jeden z najlepiej strzeżonych sekretów Madrytu, został na nowo odkryty przez architekta krajobrazu Fernando Valero.
Została „wyczyszczona” i uporządkowana z elementami klasycznego ogrodnictwa oraz rygorystycznym katalogiem roślin opartym na fiołki, magnolie, paprocie i sagowce jurajskie, rododendrony, azalie, drzewa oliwne i wawrzyn śródziemnomorski, Drzewa Jowisza, święte i orientalne bambusy oraz długie itp., które otaczają różne przestrzenie.
Teraz wydaje się znacznie szerszy. Gwiazdą jest pergola, w której łatwo wyobrazić sobie noc z przyjemną pogodą. Valero deklaruje, że „zamierza wrócić do Madrytu wspólną przestrzenią, która przekazuje coś z tego, co napisał Pedro Soto de Rojas: „Raj zamknięty dla wielu, ogród otwarty dla nielicznych”.
Ogród hotelu Santo Mauro w Madrycie.
Nowy Santo Mauro nie zakończył się. Drugi etap remontu planowany jest na wiosnę-lato 2022, w którym dobudowane zostanie uzdrowisko. W hotelu tego kalibru brakuje dobrego samopoczucia, ale minie kilka miesięcy, zanim będzie można je zaoferować. Santo Mauro było już hotelową wyspą, która zaczyna się i ogranicza z samym sobą i teraz ten wyspiarski charakter jest znacznie bardziej radykalny.
Nie ma w Madrycie innego miejsca z taką „ilością informacji tekstylnej i artystycznej”, jak zauważa Lorenzo Castillo; ani z jego lokalizacją i jego dyskretny hotelowy charakter, tylko na czas koneserów.
Tu nie ma postluksusu ani neoluksusu, tu jest luksus, który daje przebywanie wśród antyków z epoki, bez reprodukcji, w których nie ma tkaniny ani obrazu, który by się powtarzał, w ogrodzie Fernando Valero i między ważącymi tony zasłonami. Oh.