niezapomniana ścieżka
Zagadkę Szmaragdowej Wyspy uzupełnia ten kluczowy element w prawym górnym rogu, który reprezentuje Irlandię Północną. Nie jest to duży fragment, ale jest w historii i pięknie. zająć to bujne lasy, klify, zamki z filmów, ujmujące wioski i miasta z charakterem . Dobrym przykładem jego wspaniałej przyrody jest nadmorska trasa Grobla Olbrzyma , o długości ponad 190 kilometrów, która biegnie przez hrabstwo Antrim i rozciąga się między Belfastem a Derry-Londonderry.
Trasę wzdłuż Grobli Olbrzyma należy odbyć spokojnie, ciesząc się spektakularnym krajobrazem: ten zakręt, ta łąka, klif zwieńczony latarnią morską lub nadmorskie wioski w Glenns of County Antrim, takie jak Glenarm, Carnlough, Cushendall, Cushendun lub Ballintoy. Wszystkie tworzą urzekającą pocztówkę, której dramat wyostrza się, gdy wkraczasz na ścieżkę gobbins , w wyspiarz (hrabstwo Antrim), 32 km od Belfastu.
DWA DOMKI HERBACIANE
Projekt zygzakowatej ścieżki wzdłuż klifów półwyspu Islandmagee narodził się dzięki inicjatywie BerkeleyDeaneWise. Inżynier kolejowy z The Northern Counties Railaway chciał przyciągnąć publiczność do tego pięknego, ale ukrytego miejsca w Irlandii i w tym celu zbudował w 1902 r. most rurowy. W ten sposób udało mu się udostępnić wszystkim radość ze spektakularnej przyrody, która w przeciwnym razie zostałaby zdegradowana do kilku żądnych przygód obserwatorów.
Słynny most rurowy Wise
dwie herbaciarnie, każdy z najbardziej niesamowitymi widokami na kolosalną scenę, służył wtedy jako hostel, klub towarzyski, restauracja i oczywiście herbaciarnie. Jego historia, a także historia tajników budowy Gobbins, opowiedziana jest w Zielonych Pastwiskach, tomie znalezionym w Centrum dla odwiedzających.
W nim właściciel jednej z herbaciarni, Małgorzata MacBride, uroczo opowiada o swoim dzieciństwie w Gobbinsach z 1900 roku, „kiedy ludzie żyli spokojniej i wolniej” własnymi słowami. W powieści opowiada o kłopotach konkursu i anegdotach o rywalizacji dwóch herbaciarni na skraju klifów, których ruiny świadczą o edwardiańskich latach rozpoczęcia prac.
Otwarcie „ Dramatyczny spacer po wybrzeżu ", jak to trafnie nazwano, nie tylko otwierało możliwość kontemplacji wspaniałej scenerii spacerując po wodach, ale także stanowiło doskonałą okazję do biolodzy i botanicy, którzy odkryli bogactwo bioróżnorodności tego miejsca. Sonada była wycieczką z 27 września 1903 r., kiedy to ponad 100 członków Klubu Przyrodników w Belfaście, pod kierunkiem jego wiceprezesa William Fennel , zwiedził Gobbins.
Pomimo tego, że na początku XX wieku odwiedziły je tysiące osób, szczęście nie trwało długo, a dzięki problemy finansowe lat 30. i wybuchu II wojny światowej, gobbins były zamknięte . Później, w 1951 r., cieszyli się krótkim otwarciem, by ponownie zamknąć w 1954 r., skazując się w zapomnienie.
Tak było, aż w końcu Rada Gminy Larne, po czterech latach odbudowy, ponownie otwarty dla publiczności w sierpniu 2015 r. Od tego czasu powstały jako wycieczka z przewodnikiem po wspaniałych mostach, platformach, tunelach, schodach i jaskiniach.
Gobbinsy były przez jakiś czas zamknięte
SPACER PRZEZ MORZE IRLANDZKIE.
Trzykilometrowa wycieczka trwająca trzy godziny rozpoczyna się, podobnie jak dawniej, w wąskiej enklawie otwartego kręgu między skałą, na której pojawia się morze, tzw. mądre oko na cześć jej założyciela.
Po pierwszym łuku liny, schody i metalowe belki pokrywają otchłanie, nadając kształt 15 nowym mostom i sześciu galeriom, które zostały dodane do oryginalnej pracy, w tym nowej rurowej, która oscyluje dziesięć metrów nad morzem, zastępując do prawdziwego Deane Wise.
Morze Irlandzkie ukazuje się w całej okazałości, na każdym zakręcie skrywa niespodzianki, takie jak szmaragdowe laguny wodne ukryte między jaskiniami, tworząc naturalne akwarium, przez które przechodzi wiszący most, lub tunele, które choć oślepiają widok przy wejściu, oświetlają go przy wychodzeniu, oferując kolejną gwałtowną panoramę bijących fal pod jednym z czterech 30-metrowych mostów, które otoczyć Gobbinsów.
spacer nad morzem
Po drodze znaleźliśmy również bazaltowy odcinek wybrzeża skał osadowych, który mówi o okresach sięgających triasu i jury. W rzeczywistości został znaleziony skamielina ichtiozaura w pobliskim Larne, sprzed milionów lat, kiedy ten obszar Irlandii został zanurzony w ciepłym, płytkim morzu. Paprocie i trawy ozdabiają ścieżkę tak samo jak wcześniej i rozmowa przewodnika który zwinny jak wiewiórka, przyjazny i przygotowany, nadaje znaczenie każdej skale, ptakowi i mostowi.
ćwierkanie jedynej w Irlandii Północnej kolonii maskonurów, kormoranów, nurzyków i brzytwy; Wycieczce towarzyszy skrzeczenie mew, a czasem nawet skowyt sokoła wędrownego, zabierając w posiadanie to, co uważają za swoje. Chmury nadciągają lub świeci słońce, wzmaga się wiatr lub pada deszcz, a każde zjawisko atmosferyczne przynosi inną perspektywę szybka scena, których zabytki, przy dobrej pogodzie i z platformy wyłaniającej się z przepaści, docierają do Wybrzeże Szkocji.
zanurzenie w naturze