Walden, życie w lesie
Aby to powiedzieć, odwołujemy się do niektórych epigrafów rozdziałów, które składają się na Walden:
GDZIE MIESZKAŁEŚ I PO CO?
Dwa lata, dwa miesiące i dwa dni. To czas, który Henry David Thoreau spędził w małej chatce, którą sam zbudował, w lesie nad jeziorem Walden. Żył tam jako Spartanin, emerytowany asceta, który łowił ryby, wędrował, obserwował dziką przyrodę i medytował duchowe zalety prostego i prostego życia w bezpośrednim kontakcie z naturą . Eksperyment Waldena, poprzez który zamierzał wykazać daremność ówczesnego stylu życia, skrystalizował się w jego pracy o tej samej nazwie: eseju pośrednim między dziennikiem przyrodnika a traktatem o filozofii.
I po co to wszystko, Henry-David? Odpowiedź znajduje się na tablicy, która dziś upamiętnia pierwotną lokalizację jego chaty: „Poszedłem do lasu, ponieważ chciałem żyć świadomie; stawić czoła tylko podstawowym faktom życia i zobacz, czy mógłby nauczyć się tego, czego ona musiała uczyć. Chciałem żyć głęboko i odrzucić wszystko, co nie było życiem... żeby nie uświadomić sobie w chwili śmierci, że nie żyłem".
Henry David Thoreau
LUKI
Fotogeniczny staw Walden, otoczony soczystymi lasami Nowej Anglii, jest piękny, ale dyskretnych rozmiarów . Thoreau zwykł mawiać o krajobrazie, że jest na „skromną skalę". „Chociaż piękny, brakuje mu wielkości", przyznał. Zatrzymujemy się tutaj, by oddać głos Julio Cambie:
„Jeziora są w porządku, ale trzeba uważać, żeby ich nie opisywać. W literaturze przynoszą katastrofalne skutki. Strzeż się, że trudno jest podziwiać Naturę bez gadania bzdur, zwłaszcza jeśli chodzi o naturę poetycką! Można być oryginalnym przy stoliku kawowym, na spotkaniu przyjaciół, w obliczu śmiesznych wydarzeń dnia codziennego, ale nie ma sposobu na przyjęcie oryginalnej postawy przed 3000-metrowymi górami. Przed tymi górami albo się zamyka, albo mówi bzdury".
Więc lepiej się zamknij.
Reprodukcja kabiny Thoreau
ODWIEDZINY
Przebrany za patrona wszelkiego rodzaju ideologii, od anarchistycznego ekologizmu po libertarianizm, Thoreau jest obiektem podziwu zwolenników najróżniejszych spraw. Młodzi aktywiści pielgrzymują dziś do Walden lub brodate hipstery, koszule w kratę i kostiumy kąpielowe (mężczyźni) oraz sukienki w kwiaty (kobiety). Z książką pod pachą śledzą ślady Thoreau w poszukiwaniu literackiego dreszczu dzielenia się scenami z jego życia. Jako wskazówkę mieszają się z zatłoczonymi niedzielnymi rodzinami z Nowej Anglii, które szukają kąpieli. Mieszanka jest malownicza i tam oferta ograniczona : można się wykąpać, zamyślonym spojrzeniem kontemplować skały, na których kiedyś stała chata Thoreau lub obejść jezioro (trasa, która w dobrym tempie nie wymaga więcej niż pół godziny) : trzy proste i naturalne czynności, które demokratyzują możliwości tak różnorodnej fauny . Myślimy, że Thoreau by to polubiło.
CZYTAĆ
„Przed miłością, pieniędzmi, wiarą, sławą i sprawiedliwością daj mi prawdę”. Zarówno bestseller „Into the Wilderness”, jak i jego filmowa wersja przedstawiały Christophera McCandlessa, młodego Amerykanina, który zostawił wszystko, by żyć swobodnie na wolności i ostatecznie umarł z głodu (lub zatrucia, co do tego jest rozbieżność) na Alasce, jako chłopiec bardzo pod wpływem doświadczenia i pracy Thoreau. Przebojowa historia McCandlessa zapoczątkowała niedawne odrodzenie autora w kulturze popularnej, ponieważ: maksymalny wykładnik filozofii „wszystko zostawiam”.
I chodzi o to, że odrodzenie ma charakter nie tylko ideologiczny, ale i kulturowy . Tylko w Hiszpanii wznowiono Walden i Listy od poszukiwacza do siebie (oba tomy w Errata Naturae) oraz wysoko ceniony komiks biograficzny La vida sublime (autorstwa A. Dana i Maximiliena LeRoya, Editorial Impedimenta). Ponadto Internet stał się podatnym gruntem, na którym mądrość Thoreau rozprzestrzeniła się: wpływowy portal kulturalny Brain Pickings cytuje go co jakiś czas, a na Tumblrze pojawiło się kilka tematycznych relacji, które dostarczają jego dźwiękowych pigułek mądrości, obrazów, gifów, a nawet humorystyczne memy o autorze, takie jak Hipster Thoreau.
Winieta z „Wzniosłego życia”
I jak wytłumaczyć to zmartwychwstanie Thoreau? Według Enrique Redell , redaktor Impedimenta, to kryzys wskrzesił jego postać z większą siłą niż kiedykolwiek: „Thoreau wybrał „samowystarczalne” życie: wycofał się do lasu i starał się nie polegać na władzy, która z jego punktu widzenia widzenia, odmówił najwyższego ludzkiego ducha”, wyjaśnia. „Zbieżności z teraźniejszością są oczywiste : w obliczu rządów, które starają się jedynie naprawić bałagan potęg finansowych (od których zależą) kosztem plądrowania zasobów, które powinny być przeznaczone dla wspólnego dobra, jedyną możliwą odpowiedzią jest podniesienie głosu, aby powiedzieć: nie można liczyć na naszą przyzwolenie”, odmowę współpracy – dodaje.
Tak czy inaczej, jedną z najlepszych rzeczy do zrobienia w Walden jest rzeczywiście siedzieć i czytać na brzegu . Podstawowym (choć mniej oryginalnym) posunięciem jest stanie z okazem Walden. Wskazówka: przed otwarciem któregokolwiek z tych tomów i przeczytaniem na głos jednego z jego zdań, pamiętajcie, że Thoreau nie był za cytowaniem nikogo, nawet Thoreau.
„W dzicz” czyli miłość Thoreau
DŹWIĘKI
Nie obfitują. W tym sensie Walden jest czystym wspomnieniem. Ciekawa jest sugestia The Boston Globe w tym względzie: ta gazeta zaleca zbliżanie się pod koniec zimy, kiedy laguna jest zamarznięta. Cel? Ćwicz poetycki sport, słuchając skrzypienia wydobywającego się z szwów lodu kiedy zaczyna się topić pod wpływem pierwszych promieni słońca.
SAMOTNOŚĆ
Chociaż średniej wielkości (w rzeczywistości mniejsze niż inne sąsiednie laguny, które również można eksplorować), Walden Pond jest hojny w prywatnych mikroplażach od trzech do dwudziestu metrów kwadratowych, na których można posadzić najwyżej dwa ręczniki, usiąść i rozejrzeć się. Nie potrzeba wiele więcej.
MIASTO
Jeśli chcesz zakończyć fetyszową wycieczkę i podążać śladami Thoreau do grobu, powinieneś udać się do Concord, przyjemnego miasta, wokół którego toczyło się życie pisarza (a przy okazji, pierwszego amerykańskiego miasta, które zabroniło plastikowych butelek). Na słynnym cmentarzu Sleepy Hollow (uwaga, to nie Tima Burtona) znajduje się grób autora: prosty nagrobek z wygrawerowanym zwięzłym napisem „Henryk”.
Grób Thoreau
GOSPODARKA
Wstęp do parku stanowego jest bezpłatny, ale rosnąca popularność jeziora i jego niewielkie rozmiary powodują, że przy dużym napływie trzeba poczekać na jednym z sąsiednich parkingów na opuszczenie tego miejsca przez innych gości. Czekanie można poświęcić na przeglądanie pamiątek w sklepie lub zwiedzanie pomnik Thoreau i replika jego chaty, które stoją obok głównego parku . Dojazd z pobliskiego Bostonu autostradą międzystanową 90 zajmuje tylko pół godziny.
NAJWYŻSZE PRAWA
Jeśli masz ochotę na filozofowanie, to jest to idealne miejsce do wyciągania własnych wniosków na temat relacji między człowiekiem a naturą; jeśli chcesz się tylko wykąpać, jedyne wyższe prawo, którego musisz przestrzegać jest użycie filtra Walden na swoich zdjęciach na Instagramie . Co mniej.
Walden z filtrem Walden
LAGUNA ZIMĄ
Zamarza i zamienia się w gigantyczne, fajne i dzikie lodowisko (spójrz na to zdjęcie z 1972 r.)
WIOSNA
Ze względu na współrzędne Walden jest siedliskiem wrażliwym na zmiany sezonowe. Lepiej niż wiosną, warto odwiedzić je jesienią, czyli w sezonie, w którym laguna jest szczególnie atrakcyjna. . Podobnie jak reszta stanu Massachusetts, hrabstwo Middlesex jest jednym z najgorętszych miejsc tzw. „liści”, orgii kolorów, która odbywa się co roku w lasach Nowej Anglii i przyciąga tysiące pielgrzymów. Na tej stronie możesz szczegółowo śledzić ewolucję chromatyczną jesiennych liści, aby móc je odwiedzić, gdy zmieni kolor, który lubisz najbardziej.
Walden zimą
WNIOSEK
Oprócz bardzo udanej enklawy naturalnej pełnej literackich emocji, Walden jest forteca, z której można rościć sobie życie wolne od zobowiązań i pełne wolnego czasu (warunek nieodzowny w każdym pojęciu pojęcia „wakacje”, czyli nasze). Tam Thoreau napisał to:
„Ludzie pracują przez pomyłkę (…) poświęcają się, jak mówi stara księga, gromadzeniu bogactwa tam, gdzie gryzą mole i korniki, gdzie złodzieje otwierają wyłomy i kradną. To szalone życie, ponieważ zrozumieją, kiedy się skończą, jeśli nie wcześniej.
Amen Henryku.
Obserwuj @mimapamundi
„Poszedłem do lasu, bo chciałem żyć świadomie”