Witamy w Polinezji Francuskiej.
Zaktualizowany w dniu: 03.12.2021. Wielu marzy o tym, choć niewielu wie, co to naprawdę jest. Polinezja Francuska jest wszczepiony w zachodnie wyobrażenie tak rajskie miejsce wysp porośniętych palmami i otoczone błękitną wodą niemożliwe dla malarza Paul Gauguin stał się obiektem pożądania na początku XX wieku. Jednak wiedza o tym miejscu zazwyczaj ogranicza się do dwóch nazw: Bora Bora lub **Tahiti.**
Ten artykuł ma być podróżą z jednym celem: pokazać, że Polinezja Francuska to znacznie więcej , kawałek Europy złożony z 118 wysp z krajobrazami od ostrych gór o wysokości ponad dwóch tysięcy metrów po różowe piaszczyste plaże, przechodzące przez doliny, wodospady, dżungle i klify oraz starożytna kultura który podbił największy ocean na świecie.
POLINEZJA FRANCUSKA
Nie jest łatwo napisać artykuł o Polinezji Francuskiej. Zanim zacząłem pisać słowa, napotkałem tę samą trudność, która pojawiła się przed pisarzem R.L. Stevenson pisze swoją powieść Na morzach południowych: Jak opisać miejsce tak związane ze słowem „raj”? Na początku tej pracy szkocki autor wyjaśnił, że „ nigdzie na świecie nie wywiera takiej siły przyciągania na odwiedzających , a zadaniem przede mną jest przekazanie czegoś z sensu tego uwodzenia podróżnikom, którzy podróżują ze swoją fantazją, czytając książkę”.
Czy to właśnie nazywają „rajem”?
Co jest uwodzicielskiego w tym miejscu na planecie, zarówno dla podróżników XIX wieku, jak i ultra-technologicznych i połączonych ludzi XXI wieku? Odpowiedź jest prosta: pociąg do odległego, nieznanego.
Nawet dzisiaj, kiedy mamy możliwość pokonania tysięcy kilometrów jednym kliknięciem w publikację Condé Nast Traveler, Polinezja Francuska , a także wiele archipelagów Pacyfiku występuje jako miejsce, o którym ignorujemy więcej rzeczy niż wiemy , miejsce owiane niewiadomymi, gdzie plemienność, egzotyka, nawet kanibal, nadal rezonują w naszej podświadomości.
Ten brak wiedzy prowadzi do błędów tak powszechnych jak identyfikacja taka ogromna przestrzeń –Polinezja Francuska zajmuje obszar większy niż połowa Europy – od nazwy jednej z jej wysp, Tahiti; lub uprościć go do krajobrazów jego wyidealizowanego raju, Bora Bora.
Nie cała Polinezja Francuska to Tahiti (chociaż oficjalna strona turystyczna Polinezji Francuskiej nalega na nazywanie jej „Wyspami Tahiti”) Również kurorty Bora Bora nie są standardem urody Mórz Południowych.
Polinezja Francuska składa się z pięciu archipelagów: Markizy, Wyspy Towarzystwa, Atole Tuamotu, Wyspy Gambier i Wyspy Austral . Krajobrazy, które można znaleźć na każdym archipelagu, są w niektórych przypadkach diametralnie różne: od płaskich wysp, które ledwo wznoszą się nad poziom morza, po strome góry sięgające nawet dwóch tysięcy metrów wysokości.
Życie w Polinezji, najlepsze życie.
Chociaż w tym ogromny obszar archipelagów mówi się różnymi językami, wszystkie są zlepione w tzw reo ma'ohih . Tak nazywa się zestaw języków używanych w Polinezji Francuskiej, które z kolei tworzą część kultury polinezyjskiej , praktykowany od tysiącleci w ** Trójkącie Polinezyjskim **, regionie Pacyfiku określonym przez trzy archipelagi tworzące jego wierzchołki: ** Hawaje , Wyspa Wielkanocna i Nowa Zelandia **.
Ten trójkąt był zamieszkany w końcowej fazie tego, co prawdopodobnie jest najbardziej ambitny proces migracji w historii ludzkości : ekspansja różnych cywilizacji, które przeniosły się z Azji Południowo-Wschodniej na Pacyfik w ruchu ludzkim, który rozpoczął się około 3400 pne i osiągnął kulminację około 1200 AD wraz z przybyciem do Nowej Zelandii.
PODRÓŻ PRZEZ PIĘĆ ARCHIPELAGÓW
Markizy
Nasza podróż zaczyna się o Markizy, Fenua Enata „Kraina Ludzi” w języku markizów. Ten archipelag, najdalszy ze wszystkich - znajduje się 1800 kilometrów od Tahiti , stolica Polinezji Francuskiej – jest antytezą pejzaży z Bora Bora lazurowa niebieska laguna.
Markizy to wulkaniczne wyspy, a ponieważ są najmłodsze ze wszystkich, są pozbawione pierścienia rafy koralowej . Ta rafa, którą można znaleźć przy Bora Bora i innych wyspach Archipelagu Towarzystwa, pojawiają się zgodnie z centralną wyspą –wygasły wulkan – zanurza się w wodzie, powodując rafa wokół niego.
Nuku Hiwa
Markizowie są pokazani jako nagłe kawałki ziemi rozerwane przez morze które osiągają swój pułap na ponad 1200 metrach Góra Oave, w Ua Pou –wyspa o zawrotnej geografii, z ogromnymi bazaltowymi kolumnami, „jak pinakle ozdobnego i monstrualnego kościoła”, zgodnie z opisem Stevensona – oraz Góra Temetiu na Hiva Oa.
Ten ostatni, hiwa , oprócz tego, że jest drugim co do wielkości Markizami po stolicy, Nuku Hiwa , słynie z tego, że ostatnia mieszkająca rezydencja Paula Gauguina , co sprawiło, że Tahiti szukała tego dzikiego i autentycznego miejsca, do którego dążył odkąd opuścił Europę w 1891 roku.
Gauguin nie mylił się: Markizy, nawet dzisiaj, są archipelagiem Polinezji Francuskiej gdzie kultura przodków Polinezji pozostaje bardziej obecna poprzez swoje tańce -zarówno haka – rzemiosło, pozostałości archeologiczne czy słynna sztuka tatuażu.
Zieleń Nuku Hiva jest hipnotyzująca.
Archipelag Tuamotu
Między Markizami a archipelagiem Sociedad znajdują się Tuamotu , jedno z najlepszych miejsc nurkowych na świecie . Tuamotu to największa grupa atoli na świecie, rodzaj płaskich, wąskich wysp w kształcie pierścienia porośniętych palmami i piaszczystymi plażami o odcieniach od śnieżnych do żółtych i czerwonawych.
Ten pierścień ziemi powoduje powstanie lazurowa laguna błękitnego oceanu który pozwala na eksplozję życia morskiego, zarówno gatunków zwierząt, jak i roślin. Pomiędzy 78 atoli które tworzą archipelag wyróżniają się Rangiroa , największy ze wszystkich – to drugi co do wielkości atol na świecie – i Fakarava , zadeklarowany Rezerwat Biosfery UNESCO wraz z pozostałymi sześcioma wyspami, które tworzą homonimiczną gminę.
Archipelag Towarzystwa
Centralna oś Polinezji Francuskiej znajduje się w archipelag społeczeństwa , gdzie spotyka się Tahiti – ze stolicą, Papite - Tak Bora Bora , dwie wyspy, które odpowiadają za znaczną część turystyki na wyspach. Ten archipelag jest wybierany przez większość turystów , biorąc ciasto wyspy Moorea, Raiatea, Tahiti i Bora Bora.
Towarzystwo ma jednak kilka mniej podróżowanych perełek, takich jak Wyspa Huahine i ponad wszystko, Maupiti, telefon “Mała Bora Bora” ze względu na podobieństwo do sąsiedniej wyspy.
Nie mielibyśmy nic przeciwko obudzeniu się w Papeete.
W przypadku Maupiti to dziwny przypadek, który budzi nadzieję: jego mieszkańcy nie wpuszczają do kurortów lub dużych przestrzeni hotelowych – te instagramowalne miejsca złożone z chat i drewnianych chodników, które rozciągają się nad morzem i mają niewiele wspólnego z kulturą polinezyjską –.
Fakt ten występuje z trzech powodów: unikaj przeludnienia, które cierpią miejsca takie jak Tahiti, Bora Bora czy Moorea , zachowaj naturalną przestrzeń i zapobiegnij wpływom dużej firmy hotelarskiej, ponieważ miejscami noclegowymi Maupiti zarządzają sami mieszkańcy poprzez emerytury rodzinne.
Podczas wycieczki po Polinezji Francuskiej archipelagi Społeczeństwo, Tuamotu a nawet Markizy , są częścią najczęstszej trasy. Ci, którzy prawie zawsze pozostają na marginesie, to bardzo nieznane archipelagi Australia i Gambierzy.
Przenosimy się do Moorei?
Wyspy Austral i Gambier
Położone na południe od Tahiti Australie mają typ geografii mieszanej między Markizami a Towarzystwem , z wyspy bez laguny i rafy koralowej , jak w przypadku Rapa Iti lub Rurutu słynie z jaskiń naciekowych; i wyspy z laguną oceaniczną, jak w przypadku tubai , największy ze wszystkich Australi.
Gambierzy z drugiej strony znajdują się w południowe przedłużenie Tuamotu , choć uważane są za osobny archipelag. Na poziomie kulturowym i językowym Gambierzy są bliżej Australii i jego budowa jest nieco nietypowa, ponieważ cztery wyspy tworzące archipelag otoczone są tym samym pierścieniem koralowym, będącym jego stolicą, Mangarewa , jedyny zamieszkany.
Niebieski i zielony to dwa kolory Polinezji Francuskiej.
118 wysp, 118 opcji w którym wrażenia podróżnika będą zawsze takie same: gorączkowa fascynacja – prawie przyprawiająca o zawrót głowy – za przebywanie na maleńkiej powierzchni lądu otoczonej oceanem. Ta fascynacja jest właściwie pochodzenie tego, co Stevenson próbował wyjaśnić w swojej książce , ta siła przyciągania, której doświadczyło wielu dziewiętnastowiecznych podróżników: niewielu mężczyzn, którzy przybywają na wyspy, je opuszcza; starzeją się tam, gdzie kiedyś osiedlili się; cienie palm i pasaty wachlują je, aż umrą”, napisał szkocki autor w innym rozdziale Na morzach południowych.
Do dziś można zobaczyć przykłady tych głównie Francuzów – i kobiet – którzy kiedyś opuścili swoją ojczystą Europę, aby nigdy nie wrócić.
Dekady, wieki miną ; ludzie będą stawać się coraz bardziej technologiczni a jednak miejsca takie jak wyspy Polinezji Francuskiej będą nadal powodować tego rodzaju przemiany.
Chociaż trzeba będzie tam pojechać, aby ich doświadczyć.
Zadecydowano: chcemy zostać na Polinezji Francuskiej!