Taras w La Casa de los Moyas, w dolinie Olba (Teruel).
Teresa Laguna, właścicielka La Casa de los Moyas, lubi tak myśleć miejsca są nierozerwalnie związane z historią za nimi. Teresa opowiada o domu, który prowadzi w Olbie, głównym mieście w mała dolina na południowym wschodzie prowincji Teruel. Miejsce, na które niełatwo trafić przypadkiem… pomimo tego, jak ten wiejski zakład zaczął nabierać kształtów.
Nieco ponad 30 lat temu Teresa i jej mąż szukali miejsca na kawę podczas jednego z weekendowych wypadów z Walencji. W ten sposób stanęli twarzą w twarz z drogą wijącą się w dół doliny. Podążając biegiem rzeki Mijares dotarli do Olby. Kiedy cieszyli się przerwą, zobaczyli ją, mówi Teresa. Dom, który ledwo podtrzymywał swoją konstrukcję, po drugiej stronie rzeki, otoczony jeżynami i chwastami.
Zmiażdżenie to zmieniło dom z ponad trzystuletnią historią w życiowym projekcie Teresy i jej rodziny. Początkowo jako dom rodzinny, a później jako miejsce przyjmowania gości. Po więcej niż dwie dekady rehabilitacji powolnych oparzeń („Zrobiliśmy to dosłownie własnymi rękami”, mówi jej właściciel), La Casa de los Moyas została oficjalnie otwarta dla publiczności w 2015 roku.
dziś jest dom z szerokimi kamiennymi ścianami i drewnianymi oknami oferuje trzy przestrzenie z dbałością o szczegóły: La Casa, z pięcioma dwuosobowymi sypialniami i całym niezbędnym sprzętem dla kilkunastu gości (w tym dwa kominki); La Casita, przytulne mieszkanie dla czterech osób; i El Ático, piętro z miejscem dla trzech osób i widokiem na liściaste topole otaczające dom.
Rehabilitacja La Casa de los Moyas przebiegała powoli.
LUDZIE ODMŁODZENI
Casa de los Moyas znajduje się w bardzo małej grupie domów po drugiej stronie Mijares. Początki tego wiejskiego domu sięgają XVIII wieku, kiedy niektóre rodziny z Olby zaczęły osiedlać się w piwnicach, w których przechowywali produkowane przez siebie wino. Oprócz Moyów w całej tej dolinie są rozsiane małe „barrios”, takie jak ta o pojedynczych nazwach. Giles, Lucas, Villanueva, Pertegaces lub Low Ibáñez są niektóre z nich. Każdy chrzcił według nazwiska pierwszej rodziny, która się tam osiedliła.
Najstarsi mieszkańcy miasta twierdzą, że do niedawna w przysiółkach tych mieszkali potomkowie pierwotnych rodów. W latach 70. XX wieku upadek gospodarczy regionu spowodował masową emigrację w kierunku przemysłu Barcelony i jej obszaru metropolitalnego. (Jako ciekawostkę, inni Olbenowie byli przez lata zatrudnieni w wielu pensjonatach, które wtedy zaludniały Las Ramblas w stolicy Katalonii).
Dziś jednak Olba pokazuje odmłodzoną twarz. Wiele winy leży po stronie gminna szkoła wiejska, która nie przestaje przyjmować nowych uczniów i ich rodzin w ostatnich latach. Spacerując po jego ulicach często można spotkać chłopców i dziewczęta bawiące się w wolnym czasie. Tymczasem dorośli i osoby z zewnątrz kręcą się wokół Calle Hilario, małej alejki, w której mieszczą się jedyne dwa bary dostępne w mieście.
Pokój na poddaszu, w La Casa de los Moyas (Teruel).
POKÓJ, SZLAKI I PRZYRODA
Podsumowując, Casa de los Moyas to przede wszystkim miejsce na relaks – nie ma Wi-Fi, a połączenie mobilne wewnątrz domu jest bardzo niestabilne – i cieszenie się otoczeniem, jakie oferuje dolina. Z tego samego gospodarstwa rozpoczynają się różne szlaki, idealne do poznania okolicy.
Jednym z nich jest Szlak botaniczny, przyjemna okrężna trasa, która wspina się na górę najbliżej przez las sosnowy, dęby ostrolistne, dęby i inne gatunki lasu śródziemnomorskiego. Aby następnie zejść do koryta rzeki Mijares i ponownie dotrzeć do Olby, po przekroczeniu zabawnego drewnianego mostu.
Inny bardzo polecana trasa – choć nieco bardziej wymagająca – to ta, która prowadzi na szczyt Morrón, najwyższy punkt tej doliny (979 m n.p.m.) i doskonały naturalny punkt widokowy do mapowania regionu. Z jednej strony widać bruzdę, którą otwiera się Mijares i małe miasteczka rozsiane po całej dolinie; do drugiej, już w prowincji Castellón, ogromnego zbiornika Arenoso.
ścieżka, która się wznosi przechodzi przez pustelnię San Pedro i kilka okopów wojny secesyjnej częściowo przebudowany. Republikanie uciekli przez ten obszar w kierunku Walencji po tym, jak wojska Franco wkroczyły do Olby.
Trzeci spacer, łagodniejszy, biegnie wzdłuż tego samego brzegu Mijares. Droga przecina piękny las i kończy się w sąsiedniej dzielnicy Los Ramones. Stąd łatwo dostępna jest Fontanna Zdrowia. Ten naturalny basen utworzony przez resztki wody ze starego strumienia, który wpadał do Mijares, jest idealnym miejscem do kąpieli między wysokimi ścianami skalnymi w miesiącach letnich.
Olba pokazuje odmłodzoną twarz
ŚREDNIOWIECZNE WIOSKI I CZARNA TRUFLA
Po zbadaniu najbliższego otoczenia Moyów nadszedł czas, aby odkryć inne miejsca w regionie Gúdar-Javalambre. Zaledwie kwadrans samochodem od Olby jest Rubielos de Mora, miasto wpisane na listę Najpiękniejszych Miast Hiszpanii. To średniowieczne miasto zachowało piękny zespół architektoniczny i jest przyłączone do sieci powolnych gmin Cittàslow.
Idąc tą samą drogą dotrzemy do Mora de Rubielos, w której znajduje się jeden z najbardziej imponujących zamków w całej Aragonii. Tutaj, jeśli mamy sezon śnieżny, o rzut kamieniem będziemy mieć ośrodek narciarski Aramón Valdelinares (lub też niedaleki Javalambre).
Zamiast tego, jeśli wolimy wydłużyć trasę przez malownicze wioski Możemy kontynuować podróż na północ przez Linares de Mora i dotrzeć do regionu Maestrazgo, z bardzo odmiennym krajobrazem i uroczymi gminami, takimi jak Cantavieja czy Mirambel.
Kiedy siedzimy przy stole gościnną gwiazdą w tym regionie jest czarna trufla. Wyselekcjonowany produkt, który tak, można skosztować na świeżo – w jednej z okolicznych restauracji lub w wyspecjalizowanych sklepach – od połowy listopada do połowy marca. W sezonie truflowym La Casa de los Moyas organizuje również wycieczki terenowe, aby dowiedzieć się wszystkiego o tym przysmaku: Po spacerze z psem oferowana jest degustacja na pobliskiej farmie.
Widoki na dolinę Olba, Teruel.
**„PODRÓŻNICY, KTÓRZY CHCĄ DZIELIĆ SIĘ I WIEDZIEĆ” **
Jak widać, Moyowie są dziś zupełnie innym miejscem niż osada zamieszkana przez jej pierwszych mieszkańców. Ale jeśli gość zwróci uwagę łatwo będzie znaleźć wskazówki dotyczące przeszłości tego domu i ludzi, którzy go wypełnili.
Po jednej stronie budynku znajduje się dzisiaj przyjemny taras zewnętrzny, udostępniony jako przestrzeń wspólnego użytku dla gości i wyposażone do zamontowania grilla. Teresa wyjaśnia, że właśnie tutaj jest gdzie tam było wiadro wina –ogromne okrągłe naczynie wykonane ze żwiru rzecznego i glinianych cegieł, z których część zachowała się do dziś – to pierwsi Moyowie używali do tłoczenia winogron, a tym samym rozpoczynania fermentacji. Mieszkańcy tego domu po przejściu przez beczki wymienili część tego wina na inne produkty, np. oliwę, z mieszkańcami sąsiedniej Sierra de Espadán.
Za tą dzielnicą i też patrząc w kierunku rzeki łatwo jest zlokalizować tarasy pierwotnie zbudowane do sadzenia winnic a później służyła do uprawy pszenicy, żyta i innych zbóż. A nawet resztki starego wiadra z winem są ukryte w małej ścieżce obok domu.
Teresa zapewnia, że przez lata dowiadywała się o tym wszystkim, rozmawiając z najstarszymi sąsiadami i ich potomkami. To także jej sposób na wyjaśnienie tego szczególnego związku, jaki sama ma z tym miejscem, jego historią i otaczającym go środowiskiem. Linki, które zamierza również przekazać gościom przybywającym do domu. „Podoba mi się, że przyjeżdżają podróżnicy, którzy chcą się podzielić i dowiedzieć wszystkiego o tym, co to miejsce może zaoferować: aktywności, odpoczynku, wrażeń…”, mówi. „Zawsze dbałem o to, aby Moyas była czymś autentycznym”, podsumowuje.
Salon-jadalnia w La Casa de los Moyas, Teruel.
Adres zamieszkania: Barrio Los Moyas, 1-2., 44479 Olba, Teruel Zobacz mapę
Telefon: 618 362 980
Połowa ceny: Pełny dom: 450 €/noc (10+2 osoby); Cała Casita: 165 €/noc (4 osoby); Kompletny penthouse: 150 €/noc (4 osoby)