„I padał deszcz ptaków”: inspirująca podróż do bujnych lasów Quebecu
Fakt, że film trafia do kin, sam w sobie staje się powodem do świętowania. W przeciwieństwie do wielu innych krajów, hiszpańskie kina są już otwarte i będą wyświetlane zaczyna się w piątek 5 marca I padało na ptaki.
Po premierze na Międzynarodowy Festiwal Filmowy w Toronto 2019 można było już zobaczyć w Festiwal Filmowy w San Sebastian tego samego roku. Miała ona trafić do naszych kin 13 marca 2020 r., w weekend, w którym ogłoszono pierwszy stan alarmowy. Wszyscy wiemy, co stało się później, więc Z rocznym opóźnieniem w końcu będziemy mogli to zobaczyć dzięki dystrybutorowi Avalon.
Akcja And It Rained Birds toczy się wokół trzech staruszków (Gilbert Sicotte, Rémy Girard i Kenneth Welsh), którzy postanowili wszystko zostawić za sobą. i udać się, aby spędzić ostatni etap swojego życia w głębi lasów, które są w Abitibi , odległa gmina w prowincji Quebec (Kanada).
Tam, nad brzegiem jeziora o tej samej nazwie, zbudowali prawie potajemnie chaty, w których żyją w pustelniczy i anonimowy sposób.
Andree Lachapelle
Osobą odpowiedzialną za reżyserię i podpisanie scenariusza filmu jest Kanadyjska reżyserka Louise Archambault, która adaptuje książkę o tym samym tytule autorstwa Jocelyne Saucier.
„Kiedy pierwszy raz przeczytałem powieść (…) zafascynował mnie jej wyjątkowy wszechświat. Przede wszystkim narracja Jocelyne jest bardzo filmowa. Pozwala zobaczyć pustelniki ukryte w sercu lasu Abitibi z mglistymi i ciemnymi jeziorami. Dociera do nas zapach wilgotnego lasu, porostów i kominka. Żyjemy z dnia na dzień pustelników, pomarszczonych i czujnych, z ich satysfakcjonującym życiem” – mówi.
„I padał deszcz ptaków” w naszych kinach
Jak podejrzewamy, ich oaza spokoju wkrótce się rozpadnie. Śmierć najstarszego z trójki przyspieszy wydarzenia: pożary zbliżają się do ich okolicy, a jednocześnie odwiedzają je dwie nieoczekiwane osoby. Stara kobieta, która ucieka przed przeszłością (Andrée Lachapelle) i młoda kobieta oddana fotografii (Eve Landry).
Wizualna podróż do lasów Kanady
Sama Archambault wyjaśnia to w ten sposób: „Byliśmy zafascynowani Gertrude, 80-letnią nowicjuszką, która wnosi niesamowity powiew świeżego powietrza, pomimo swojej szalonej, stłumionej przeszłości. Pod koniec powieści jej wulgarni i dojrzali bohaterowie, o niezwykłych trajektoriach, całkowicie zasiedlili mnie i wypełnili moje serce i duszę.
„Książka opowiada coś wspaniałego w prosty sposób. A padał deszcz ptaków opisuje wyjątkowy, wizualny, sensoryczny i filmowy wszechświat z bogatymi i nietypowymi postaciami. To oda do życia i miłości, uniwersalny temat, dzięki któremu poznajemy innych, ich różnice. Dlatego chciałem zrobić z tego film pełen miłości i wdzięku – dodaje.
Kanadyjska reżyserka Louise Archambault adaptuje książkę Jocelyne Saucier o tym samym tytule
Pejzaż, jak zwykle w tego typu filmach, to jeszcze jedna postać. Bujne lasy i wody jeziora Abitibi, idealne do codziennego pływania, wiosłowania i łowienia ryb. Osobą odpowiedzialną za przeniesienie ich ze stron książki na kadry filmu jest operator zdjęć Mathieu Laverdière, opalony w ponad trzydziestu filmach krótkometrażowych i pięćdziesięciu teledyskach.
Tematyka tego dramatu to nic innego jak te, które można sobie wyobrazić: życie, śmierć i jak stawić im czoła; nieodwracalny upływ czasu; zdolność i konsekwencje pozostawienia wszystkiego za sobą; miłość i jej tabu.
Krajobraz to inna postać
Reżyser tak je tłumaczy: „Poprzez różne wątki scenariusza, takie jak przeszłość (i jej ciężar), potrzeba wędrówki i ucieczki (las), odkupienie (przez sztukę); zawsze pamiętamy o miłości. Utracona miłość, nowa miłość, nietypowa miłość; wszystkie tętniące pasją”.
I kontynuuje: „Marie-Desneige odkrywa miłość po raz pierwszy w wieku 80 lat, podczas gdy Ted Boychuck umiera w wieku 82 lat, zawsze zaniepokojony miłością, która nie wiedziała, jak wybrać. Dwie główne historie miłosne, które przeplatają się i odpowiadają na siebie. A wszystkie inne postacie są w ten czy inny sposób zaangażowane.
Oda do życia i miłości
Ogólnie rzecz biorąc, refleksja na temat tego, jak stawić czoła życiu po osiągnięciu starości, która może uczą cennych lekcji każdemu widzowi, niezależnie od jego wieku.
„Z And It Rained Birds chcę zrobić film, który sprawi, że będziesz chciał cieszyć się życiem i miłością. Z tymi trzema pustelnikami i byłym samotnym pacjentem już nigdy nie zobaczymy starych ludzi takich samych. I możemy mieć nadzieję, że zestarzemy się z taką samą witalnością serca jak oni” – mówi autor.
Louise Archambault