Co on ma Dolina Baztan Co powoduje w nas tyle tajemnicy? Czy to mitologia czy prawda w tych lasach jest magia ? Spojrzenie tych, którzy codziennie przez nie przechodzą, jest niezbędne, aby je zrozumieć i przejść przez nie, a wszystko to zostało zebrane w jego nowej książce „Język lasów” autorstwa **nawarskiego pisarza Hasiera Larretxea* *.
Madryt To była idealna perspektywa, aby napisać historię o jego ziemi, dolinie Baztán, Arraioz -miasto, w którym się wychował- i historia jego rodziny poświęcona drewnu, baskijskiemu sportowi wiejskiemu i lasowi.
Ale historię trzeba zrozumieć od samego początku: „Był dzień w mistrzostwach młodych w przecinaniu kłód i krwawymi rękami nie mogłem ściąć sześciu kłód, które musiałem ciąć. Ten dzień był przed i po. Mój ojciec rzucił ze mną ręcznik w związku ze swoim marzeniem, aby jego dzieci kontynuowały tradycję zakorzenienia w wiejskim sporcie”, mówi Traveller.es Hasier Larretxea.
Zestaw starych domów w Baztan.
Chociaż za to nigdy nie odciął się od lasów rozumiał i przyjął je z literatury, a wszystkie te rzeczy, których nauczył się od Baztana, spisał je.
„Moje dzieciństwo i młodość minęły w miasto Arraioz , trzystuosobowe miasteczko w dolinie Baztan. W tej **północnej części Nawarry** opowieści o przemytnikach, wydechy, czary -kilka kilometrów na północ, in Zugarramurdi – i wielką symbolikę wokół przyrody i lasów – dodaje.
CZŁOWIEK W LESIE
Kim jest człowiek lasu i dlaczego Hasier dedykuje mu książkę? „Język lasów” to opowieść o opowieściach, księga zjazdów i rodzin i wszystkich tych mitologiczne legendy opowiadane przez babcie w upale kominka.
Oprócz pracy, którą dedykuje także ojcu: mężczyzna w lesie . „Dla tego człowieka lasu siedlisko to jest schronieniem i miejscem, w którym stwardniał i umocnił się przez przeciwności w pracy z drewnem i niepogodę. Jest silną, twardą osobą o dębowym sercu. O wspaniałych walorach, ale nakreślonych przez twardość i powstrzymywanie emocji – podkreśla Hasier.
Fotografie Paoli Lozano dla „Języka lasów”.
A jakie historie opowiadał człowiek w lesie jemu i jego bratu, które tak bardzo go fascynowały w dzieciństwie? „Były to opowieści o jego związku z dzikimi zwierzętami i o tym, jak reprezentował je w przyczepie kempingowej, w której spaliśmy w tamtych czasach w sezonie letnim. Lasy Pirenejów ”.
Opowiedział im także o tym, jak słyszeli pirenejskiego niedźwiedzia krzyczącego podczas snu io tym, jak bardzo się bali. „W książce zbieram również historię o tym, jak uratował życie współpracownikowi, który omal nie stracił nogi w odległym lesie. Musiał nosić go na ramieniu przez strumienie i lasy przez ponad godzinę”.
„Język lasu” to droga do lasu.
ŚCIEŻKA WEJŚCIA DO LASU
Z ilustracjami Zuri Negrín i fotografiami autorstwa Paola Lozano Książka Hasiera to idealna ścieżka, którą musisz wybrać, aby wejść do Las Baztan . A zaczyna się w jego ulubionym miejscu z dzieciństwa: Park przyrody Señorío de Bertiz.
Także w Las Irati, drugi co do wielkości las w Europie po Czarny Las .Kontynuuje na południe od doliny Baztan i w dolina ulzama ; jest też miejsce na Las Orgi z gajami dębowymi.
A na Twojej mapie ważnych miejsc? „Polecam wodospad Xorroxin, znajdujący się w dzielnicy Erratzu, gdzie oprócz spacerów można cieszyć się zielonym krajobrazem dzielnicy Gorostapolo. To świetny plan, aby móc zjeść talo, podobne do arepy lub kukurydzianej tortilli, w barze Zubi Punta.”
również brakuje źródło Urederra w Park Przyrody Urbasa Andia , Rezerwat Przyrody od 1987 roku. „Bez wątpienia polecam festiwal Día de la Almadía w mieście Burgi, festiwal o znaczeniu narodowym turystycznym od 2005 roku ku czci flisaków w dolinach Roncal, Salazar i Aezkoa”.
Co kryją lasy Baztan?
JAK ODWIEDZIĆ TERAZ?
Hasier mówi jasno: od wiosny do jesieni; jej ulubiony miesiąc to wrzesień . „Dla mnie najlepszą porą dnia jest zachód słońca podczas tych spacerów”.
Twój najlepszy plan podczas wizyty ze stolicy? „Lubię podróżować między miastem Oronoz-Mugaire, które jest miastem przy wejściu do doliny Baztan od zachodu, a miastem Arraioz. Jest to trasa, przez którą można dostrzec okolice Zozaia, miasto Ziga i górę Auza w tle” – zaznacza pisarka.
Być może nadszedł czas, aby odkryć ją na nowo poprzez te teksty, zagłębić się w nią, aby się nią zająć i dać się ponieść jej legendom. Bo jak mówi Hasier, boque jest hojny i nigdy nikogo nie wyrzuca.
Czy pójdziemy do lasu?