Enrique Nieto, architekt, który podbił Melillę
Słowo modernizm wydaje się być wyjątkowo i nieodwracalnie związany z Barceloną. A jednak ponad tysiąc kilometrów od Barcelony jest miasto, które może się pochwalić setki zabytkowych budynków w tym stylu.
To **Melilla, drugie hiszpańskie miasto z największą reprezentacją sztuki modernistycznej na swoich ulicach.**
Duża w tym zasługa: Henryk Wnuk , architekt z Barcelony, który po ukończeniu studiów, pracował przez trzy lata z Gaudí w projektach takich jak Casa Milà, ale chcąc wyrosnąć z cienia mistrza, zdecydował się w 1909 roku przenieść do Melilli, miasta, które było w pełnym rozwoju.
Melilla: niespodziewane miasto modernistyczne
Z tą decyzją, tak pozornie błahą, profil architektoniczny północnoafrykańskiego miasta zmieni się na zawsze.
Tuż przed przybyciem Nieto Melilla zaczęła rosnąć i była zanurzona w autentyczny miejski wir.
Wtedy też planowano rozbudowę miasta poprzez Ekspansja, naśladująca projekty innych miast, takich jak Barcelona czy Madryt, o prostokątnej zabudowie, pełnej dużych alei i ściętych narożników.
Element obronny, który zawsze wpływał na kształt miasta, nie został utracony; ulice prowadziły do Plac Hiszpanii , obok portu morskiego, co sprzyjałoby ewentualnej ewakuacji w przypadku inwazji. ** Melilla zaczęła wkraczać w XX wiek nie zapominając o swojej istocie.**
Plac Hiszpanii w Melilli
A Nieto chciał, aby jego miasto-gospodarz wkroczyło w nowe stulecie w najpiękniejszy możliwy sposób, przyjęcie panującego modernizmu.
Choć jego styl jest bardziej miękki niż ten widziany w Barcelonie, służy do zmiany prostoty i geometrycznych kształtów klasycyzmu na krzywe, tęsknota za ruchem i motywy naturalnej inspiracji i kobiecych twarzy.
Elewacje wypełnione są kolorami ochry i brązu, nad dachami majaczą łuskowate kopuły, a budynki są usiane naturalistyczne gzymsy, sylwetki zwierząt i balkony z pięknymi balustradami.
Początkowo geniusz pojawia się w drobnych szczegółach, takich jak granica Dom Manuela Buxedasa Aupi, lepiej znany jako cukiernia Gurugú, w którym wskazany jest termin zakończenia budowy nieruchomości, uważany za pierwszy z Nieto.
Tam biały prostokąt złożony z łodyg i płatków na ramkach w kolorze ochry liczby z 1911 roku, których podstawa przeplata się tworząc doskonałe zwoje.
Dom Manuela Buxedasa Aupi, lepiej znany jako cukiernia Gurugú
Tak się rodzą klejnoty modernizmu położone kilka metrów od siebie. jest wezwanie? złoty trójkąt , gdzie skupiają się jedne z najbardziej rozpoznawalnych budynków tego stylu w Melilli.
Rozpoczyna się na Plaza de España, eskortowana przez Pałac Zgromadzenia a przed nią Dom Melul , przy narodzinach Juana Carlosa I Avenue.
Równolegle fasada budynku Izba Handlowa wyróżnia się kolekcją okien biforycznych – z dwoma otworami – oddzielonymi filarem i nadprożami zwieńczonymi sztukateriami.
Pałac Zgromadzenia
Trochę później, stara siedziba gazety El telegrama del Rif Wyróżnia się owalnym oknem przedzielonym tym razem dwiema kolumnami z kwiatowymi kapitelami, tworząc w ten sposób rodzaj trójstronnego punktu widokowego, niezwykle nowatorskiego w swoim czasie.
Jeśli przejdziemy jeszcze kilka kroków, znajdziemy budynek Rekonkwista, jeden z najbardziej charakterystycznych dla miasta i z którym modernizm Melilli osiąga swój maksymalny wyraz.
Przed nim, Plac Menendeza Pelayo Został zreformowany na początku lat 90. z różnymi pergolami i ławkami inspirowanymi modernizmem Gaudiego.
Plaza de Menéndez Pelayo z modernistycznym kościołem Najświętszego Serca w tle
Trasa może trwać do Casa de los Cristales, Casa Tortosa lub budynek Akweduktu ale zanim do nich dotrzemy, przekraczamy jedną z osobliwości tego miasta; ten Tygiel kulturowy która emanuje w każdym zakątku Melilli.
Dlatego nie dziwi fakt, że modernistyczny trop nie rozróżnia wyznań religijnych i można go odczytać na fasadzie synagogi Yamín Benaroch, na fasadzie kościoła Sagrado Corazón de Jesús czy na Meczecie Centralnym.
Specyfika miasto, w którym osobliwości są niemal normą. Ze względu na mieszankę kultur, religii, położenie, gastronomię lub architekturę.
I czy to, kto by pomyślał, że drugim hiszpańskim miastem z bardziej modernistycznymi budynkami będzie Melilla?
Synagoga Or Zoruah, dzieło Enrique Nieto