Johnny Depp to W. Eugene Smith.
Rdzenni Amerykanie wierzyli, że z każdym zrobionym im zdjęciem tracą trochę duszy. W. Eugeniusza Smitha, jeden z ojców fotoreportażu, pionier eseju fotograficznego z jego cykl o wiejskiej Ameryce, a także o wiejskiej Hiszpanii (wioska hiszpańska), wierzył, że fotograf również tracił coś z duszy w każdym zrobionym zdjęciu. „Tak też myślał, kiedy klikasz kamerą, kradniesz chwilę. Na każdym ze swoich zdjęć wiedział, jak wyrazić to, co zobaczył i czego doświadczył, i każda wzięła coś ze swojej duszy” – powiedział Johnny Depp w prezentacji Fotograf z Minamaty w przeszłości BCN Film Fest.
Depp gra W. Eugene'a Smitha, fotograf, którego podziwiał, zanim ten scenariusz trafił w jego ręce. Film skupia się wyłącznie na jego najnowszej pracy, którą zrobił dla magazynu Life w Minamata, mała wioska rybacka w południowej Japonii których populacja miała lata zanieczyszczone rtęcią przez zrzuty z firmy chemicznej Chisso. Spożycie rtęci w wodzie i rybach, praktycznie ich jedynym pożywieniu, spowodowało u nich chorobę mózgu o tej samej nazwie co miasto, która atakowała zwłaszcza nienarodzone dzieci i dzieci.
Johnny Depp w ciemnym pokoju.
Smith, w towarzystwie Aileen, która zaproponowała raport i została jego żoną, mieszkał przez trzy lata w Minamaty, towarzysząc ofiarom, a także wszystkim krewnym i sąsiadom którzy powstali przeciwko firmie i rządowi japońskiemu. Jego raport został opublikowany w Life, a sądy zgodziły się z ofiarami, uznały chorobę i obiecały odszkodowanie ekonomiczne i moralne, które nigdy nie zostało w pełni uregulowane.
W 1975 roku Smith i Aileen opublikowali książkę Minamata. Ostrzeżenie dla świata, Minamata: Ostrzeżenie dla świata, ponieważ nie tylko chcieli rozmawiać o tej małej wiosce rybackiej, ale chcieli ostrzec świat o ekologicznych i ludzkich okrucieństwach. „Moment, który uchwycił ten film, był bardzo dynamiczny i napędzał narodziny nowoczesnego ruchu ekologicznego. mówi dyrektor The Minamata Photographer, Andrzeja Levitasa. Ma nadzieję, że film jest także ostrzeżeniem i dlatego przy końcowych tytułach znajdują się obrazy inne poważne katastrofy spowodowane przez firmy takich jak Czarnobyl, Fukushima czy kryzys wodny we Flint w USA. „Takie rzeczy się zdarzają. Żyjemy w świecie, w którym ochrona człowieka jest wszędzie słaba” – mówi Levitas.
Gene i Aileen.
JAPONIA W SERBII I CZARNOGÓRY
W filmie Levitas i Depp mieli pomoc Aileen (Eugene Smith zmarł w 1978) i pełne archiwum fotograficzne aktora. Również, pojechali do Minamaty, Rozmawiali z ocalałymi, z krewnymi ofiar. Mieli wszystkie szczegóły ustawień, dzięki zdjęciom (zawsze na czarno-białym filmie 35 mm) Eugene'a Smitha i Aileen, ale nie można było znaleźć Minamaty z lat 70. w dzisiejszej Minamaty, przekształcone w nowoczesne i zrównoważone miasto.
Mogli kręcić tylko drobne szczegóły w oryginalnej japońskiej wiosce i reszcie, jego zatokę, jej port, który znaleźli po drugiej stronie świata. W Belgrad, Serbia, Kręcili te sceny portowe i firmowe. A sceny, w których Smith spaceruje wzdłuż wybrzeża zostały sfilmowane w Tivat w Czarnogórze. Wyspa Kwiatów, mała społeczność uchodźców i dom dla XIII-wiecznego klasztoru, była głównym miejscem, w którym zbudowano bar na plaży, ciemnię Eugene'a Smitha i niektóre ze starych szop Minamata.
W rzece skażonej rtęcią.
Wewnątrz jednego z nich, odtworzonego w Belgradzie do filmu, W. Eugene Smith wziął fotografia, która do dziś jest szczytem fotoreportażu i tego fotografa zaangażowany, kto to wszystko widział, przeżył i wszystko przecierpiał: Tomoko w łazience. Wizerunek matki kąpiącej córkę, ofiarę choroby Minamata. Obraz, który okrążył świat i osiągnął to, czego słowa nie osiągnęły do tej pory.
Gene i Aileen, Johnny Depp i Minami.