Narodowe Muzeum Historii i Kultury Afroamerykanów (NMAAHC)
David Adjay jest symbolem nowe pokolenie afrykańskich architektów kto broni? zaangażowana, ludzka i społeczna sztuka . Kariera i pomysły tego Brytyjczyka pochodzenia Ghany przyniosły mu prestiżowy złoty medal Królewski Instytut Brytyjskich Architektów (RIBA) zeszłego 30 września. Adjaye jest pierwszym czarnoskórym architektem, który zdobył to uznanie..
Nie jest nowicjuszem. Jedna z najbardziej wpływowych osób roku według magazynu Czas i Sir przez trzy lata, Adjaye założył własne studio w 2000 roku – mając zaledwie 34 lata – po pracy z Pritzkerem Eduardo Souto de Moura . Poznaj na pamięć język architektoniczny jego korzeni. Jedna z jego pierwszych prac polegała na analizie układu urbanistycznego i specyfiki miasta 54 afrykańskie miasta . Jego podróże po Japonii – gdzie odwiedził twórczość Yoshio Taniguchi, Toyo Ito i Tadao Ando i gdzie studiował buddyzm na Uniwersytecie w Kioto – uczyń go rzadkim ptakiem. Jego kanon nie jest zachodni. Pomimo tego, że większość jego prac znajduje się poza kontynentem afrykańskim, we wszystkich można wyczytać jego korzenie: Adjaye urodził się w Tanzanii i mieszkał w Egipcie, Jemenie i Libanie przed przeprowadzką do Wielkiej Brytanii w wieku 9 lat Jej budynki stały się ambasadorami wartości i estetyki.
David Adjay
Być może najbardziej znanym – i bez wątpienia największym i najbardziej imponującym – jest Smithsonian National Museum of African American History and Culture w Waszyngtonie (2016) wyróżniony w 2017 roku Nagroda Beazleya . To imponujące opakowanie, które przedstawia ostatnie 400 lat historii i kultury Afroamerykanów, jest najbardziej wyraziste. Wystarczy na niego spojrzeć, żeby odgadnąć, o czym mówi. Podobnie jak wiele dzieł Adjaye, usprawiedliwia przeszłość. Brązowa siatka pokrywająca fasadę to nie tylko wyczyn – wynaleziono nowy rodzaj stopu brązu i technikę jego nakładania – to ukłon w stronę architektury Luizjana, Charleston i Nowy Orlean . „Było wielu wolnych niewolników, którzy wstąpili do gildii kowali w Stanach Zjednoczonych. Zmarnowali talenty: większość architektury Południa została zbudowana przez czarnych” – przyznał David Adjaye w magazynie Smithsonian Mag. ci wolni niewolnicy zaadaptowali tradycyjne techniki z Beninu.
Rasistowskie morderstwo Stephena Lawrence'a w 1993 roku – symbol walki z ksenofobią i korupcją policji w Wielkiej Brytanii – był punktem wyjścia homonimiczny ośrodek badawczy zaprojektowany przez Davida Adjaye i otwarty w 2007 roku w południowym Londynie . Oprócz sal lekcyjnych, sal konferencyjnych i komputerowych oraz laboratoriów; ich studia nagrań wyróżniają się edycją, miksowaniem i nagrywaniem muzyki i wideo. W Harlemie (Nowy Jork) i od 2005 roku Cukrowe Wzgórze , a osiedle socjalne z przedszkolem i Muzeum Sztuki dla dzieci. Fantazyjny kawałek – wygląda jak góra z bajki dla dzieci – że porozmawiaj z okolicznymi neogotyckimi budynkami.
Sugar Hill w Harlemie
Adjaye lubi spełniać marzenia. własne i innych. W zeszłym roku został otwarty Ruby City w San Antonio w Teksasie , centrum sztuki z bezpłatnym wstępem dla przedsiębiorców i mecenasów Linda Pokój . Kolekcjoner sztuki marzył o tym. Tak jak jest. Pewnej nocy wstał i nabazgrał wysadzany klejnotami szkarłatny pałac. Adjaye był odpowiedzialny za jego materializację . Rezultatem jest harmonijna kanciasta struktura, która wtapia się w krajobraz San Antonio. Pace nigdy go nie widział; Zmarł na raka w 2007 roku.
David Adjaye dostał bakcyla architektury, kiedy zabrał swojego młodszego brata Emmanuela – niepełnosprawnego na wózku inwalidzkim – do szkoły specjalnej. Uderzyło go, jak niedostosowany i nieefektywny był londyński establishment . Obiecano eliminację barier i walkę o równość poprzez architekturę oddaną społeczeństwu i środowisku. Architektura to coś więcej niż piękno, mówiono, architektura musi zmieniać życie. To jest motor kreatywności tego mistrza.
Ruby City, San Antonio, Teksas