Szwecja, czwarty kraj na liście, w której pierwsze trzy pozycje są opuszczone
całkowicie opuszczony : tak oto pierwsze trzy pozycje w rankingu Wskaźnik wydajności zmian klimatycznych (raport, który mierzy wydajność zmian klimatycznych Z każdego kraju). Oznacza to, że żaden kraj na świecie nie uważa się za wystarczająco świadomy kryzysu klimatycznego. Znowu upadamy, jako ludzkość, światu: „ Żaden z badanych krajów nie jest na dobrej drodze do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego”.
Wielkie zakończenie tegorocznego raportu pozostawia jasny przekaz: zmiany klimatu postępują i żaden kraj na świecie nie spełnia oczekiwań.
Każdego roku i od 2005 roku Wskaźnik wydajności zmian klimatycznych (CCPI) niezależnie monitoruje zachowania, polityki i środki, które realizuje 57 krajów oraz Unia Europejska jako całość, zastanawiając się nad ich rolą, ich niewystarczalnością lub brakiem oraz ogólną panoramą klimatyczną. „CICC ma na celu poprawę przejrzystość międzynarodowych polityk klimatycznych i umożliwia porównanie postępów i wysiłków ochronnych we wszystkich krajach”, czytamy w opisie samej organizacji.
Wskaźnik wydajności zmian klimatycznych (CCPI)
METODOLOGIA: CO CICC MIERZY I JAK?
CICC ocenia i porównuje skuteczność środków ochrony klimatu w 57 krajach i Unii Europejskiej ( wszystkie razem odpowiadają za 90% światowej emisji gazów cieplarnianych ). Ostatnim krajem dodanym do listy badań był Czerwony pieprz , w raporcie 2020 (opublikowanym pod koniec 2019 roku).To ciało studiuje cztery kategorie
- Emisje gazów cieplarnianych (stanowiące 40% wyniku)
- Energia odnawialna (20%)
- Zużycie energii (20%)
- Polityka środowiskowa (20%)
Dane są pobierane z Międzynarodowa Agencja Energii (IEA), PRIMAP, FAO i wykaz gazów cieplarnianych Ramowa konwencja Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu , oprócz oficjalnej polityki każdego kraju w tym zakresie.
WIELKIE WNIOSKI
Jedyną optymistyczną nutą w raporcie jest ogólna lektura emisja gazów cieplarnianych , które odnotowały znaczny spadek w ponad połowie badanych krajów (dokładnie w 32 z nich).
W dwóch trzecich krajów (38) ponad 10% energii pierwotnej pochodzi ze źródeł odnawialnych ; a w 12 z tych krajów OZE stanowią ponad 20% całości.
Unia Europejska
Jeśli skupimy się na Europie, spośród wszystkich analizowanych krajów, Unia Europejska jako całość jest jednym z wielkich beneficjentów rankingu (przechodzi z rangi 22 na 16): siedem krajów europejskich – i Unia Europejska jako całość – plasują się w czołówce rankingu, otrzymując wysoką ocenę w zakresie polityki ochrony środowiska. Ale pięć krajów Unii Europejskiej jest znacznie poniżej oczekiwań . wyróżniać się Węgry, Polska i Czechy , trzy kraje, które są bardzo odległe od celów klimatycznych określonych w porozumieniu paryskim. Faktycznie, Węgry i Słowenia pozostają na dwóch najgorszych pozycjach w Unii Europejskiej, poprawiając pozycję Polski.Szwecja prowadzi w rankingu, na czwartej pozycji (pamiętaj, że pierwsze trzy pozycje pozostają puste). Portugalia reprezentuje wielki wzrost roku na liście (Z Nowa Zelandia ), chwaląc się żelazną polityką środowiskową. Mimo wszystko Szwecja nie jest modelem klimatycznym do naśladowania” – czytamy w opracowaniu. „Podobnie jak pozostałe kraje, nie jest jeszcze na dobrej drodze do osiągnięcia celów porozumienia paryskiego ; z drugiej strony Szwecja wdraża normy emisji gazów cieplarnianych w polityce odnawialnej i zielonej energii...”, więc oczekuje się, że poprawi się jeszcze bardziej w następnym raporcie.
Jan Burck , jeden z autorów raportu, skupia się na Unii Europejskiej jako liderze tej przyszłej nadziei, jako agencie oczekiwanych globalnych zmian: „ Pandemia pokazała, że Unia Europejska znajduje się na rozdrożu . Może stać się wzorem do naśladowania w zakresie polityki ochrony środowiska i odbudowy po kryzysie koronawirusowym, wyznaczając ambitny cel na 2030 r., zgodnie z wyznaczonym limitem (aby uniknąć globalnego ocieplenia większego niż 1, 5 ºC) Europejskiego Zielonego Ładu . Lub wręcz przeciwnie, Możesz odwrócić ten trend, jeśli zdecydujesz się podążać ścieżką greenwashingu zamiast prawdziwego ekologicznego ożywienia.".
Kraje G20
W zachowaniu krajów G20 nie ma jednomyślności. Lepiej wypadły Unia Europejska jako całość, Indie (10. miejsce w rankingu) i Wielka Brytania (5.) . Ale pozostałe kraje są dalekie od oczekiwanego minimum: Stany Zjednoczone (61.), Arabia Saudyjska (60.), Kanada (58.), Australia (54.), Korea Południowa (53.), Rosja (52.), wszystkie pod parasol „bardzo niskiego” wyznania. Żaden z tych krajów nie może być uznany za zgodny z postanowieniami Porozumienia Paryskiego. Emisje gazów cieplarnianych nieznacznie wzrosły, ale spadły w większości analizowanych krajów.
Drogą powinno być przeznaczanie zasobów i inwestowanie w ekologiczne alternatywy, ograniczanie długoterminowych emisji i pobudzanie gospodarki. Ale dopiero się okaże, którą z dwóch ścieżek wybierają kraje świata.
Hiszpania pogarsza swoją pozycję
Kilka krajów pogorszyło swoją pozycję w porównaniu z 2019 r., tak jest w przypadku Hiszpania, która spada z pozycji 34 na 41 ; to samo dzieje się ze Słowenią (od 44 do 51), Belgią (od 35 do 40), Grecją (od 28 do 34). Są to kraje, które z roku na rok odnotowały coraz wyraźniejsze spadki w rankingu.Najgorsze pozycje w rankingu
Co się tyczy USA , rok 2020 byłby drugim z rzędu rokiem zejścia do piekieł polityki ekologicznej, umieszczając go w najgorszym kraju na liście, ostatnim na świecie. Nie na próżno, w studiu, za którym stoi Arabia Saudyjska , po raz pierwszy. Iran byłby trzeci od dołu tego rankingu
Byłby to dotychczas najgorszy odczyt w tym raporcie dla Stanów Zjednoczonych: w trzech z czterech parametrów (emisje gazów cieplarnianych, zużycie energii, polityka środowiskowa) kraj jest w najgorszej ocenie („bardzo nisko, bardzo nisko ”) i przesuwa się o jedno miejsce w górę (na „niskie”, „niskie”) w zakresie energii odnawialnej. " Plany prezydenta-elekta Bidena stanowią świetną okazję do znacznej poprawy sytuacji; ale tylko wtedy, gdy będzie pracował skutecznie nad tym, co obiecał podczas swojej kampanii wyborczej” – czytamy w opracowaniu.
WIELKIE WNIOSKI
Badanie nie jest optymistyczne, ale pozostawia miejsce na nadzieję, opierając się na niektórych zasadach i umowach, które: kraje zobowiązały się do spełnienia . Większość krajów wdrożyła środki skierowane do gospodarek o niskim śladzie ekologicznym, nie możemy jednak powiedzieć tego samego o środkach krótkoterminowych w tych sektorach, które generują najwięcej emisji na świecie: „ bez warunków wymuszających niższą emisję efekt nie będzie pozytywny”.
Nauczyciel Niklas Höhne z Instytutu Nowego Klimatu , dedukuje: „Teraz, w najbardziej krytycznym momencie, światowe ożywienie gospodarcze musi nie tylko p trzymaj ożywić gospodarkę , ale też przygotuj się na zeroemisyjna gospodarka ”. Większość polityk i działań przeanalizowanych do tej pory na potrzeby niniejszego raportu nie może być pewna, czy zwiększą, czy zmniejszą emisję gazów cieplarnianych. Ale wciąż jest miejsce na przemyśleć politykę odzyskiwania i wiele dobrych środków będących przedmiotem dyskusji”.
Rafineria w Woods Cross, Stany Zjednoczone