Dzika przyroda Sierra de Madrid oferuje niezliczone atrakcje.
Od Guadarrama do Sierra Norte de Madrid, przechodząc przez podnóża Sierra de Gredos lub pozostawiając za sobą idylliczne wioski z lasami z innych szerokości geograficznych, najdziksze i najlepiej zachowane terytorium Madrytu, ten, który jest daleko poza M-30, ma tajemnice, które nie zostały jeszcze odkryte.
ARBORETUM DO NAUKI
Arboretum Luisa Ceballosa jest przedstawiane jako „żywe muzeum gatunków leśnych”, ale To znacznie więcej niż miejsce, w którym można kontemplować rodzime drzewa i krzewy Półwyspu Iberyjskiego i Balearów: mają 98 ze 108, które istnieją, doskonale przystosowane do klimatu i wysokości (1300 m n.p.m.) Sierra de Madrid. Jest o czterohektarowe centrum edukacji ekologicznej na świeżym powietrzu w którym można odkryć, spacerując między źródłami i wodospadami, od chronionych gatunków Wspólnoty Madrytu (ostrokrzew, brzoza, mostajo, drzewo truskawkowe, cisy...) po ekosystem stawu z jego unikalną florą i dziką przyrodą. Organizują również wiele zajęć edukacyjnych, aby nauczyć najmłodszych, jak ważna jest ochrona środowiska. (Dostęp jest bezpłatny, należy jednak dokonać rezerwacji zarówno na zwiedzanie bezpłatne, jak i z przewodnikiem oraz poprosić o pozwolenie na wjazd pojazdem mechanicznym leśną ścieżką Mount Abantos).
Arboretum Luisa Ceballosa na górze Abantos w Sierra de Madrid.
KASZTAN DO ZBIERANIA
Chociaż prawdą jest, że kiedy kasztan Rozas de Puerto Real – miasto położone u podnóża Sierra de Gredos który był dawniej królewskim straganem bydła – lepiej iść jesienią i z koszem zebrać tysiące kasztany spadające na drogę wybrukowaną ciernistym dywanem pustych roślinnych „jeży” przeplatane liśćmi liściastymi, o każdej porze roku można je zabrać ze sobą sielankowy obraz kołyszących się na wietrze wierzchołków kasztanów podczas gdy promienie słoneczne przenikają przez gałęzie.
Trasa prawie dziewięciu kilometrów przebiegająca przez ten specjalny obszar ochrony (ZEC) odchodzi z centrum miasta i jest to bardzo proste (choć wykonanie go zajmuje mniej więcej trzy godziny), dodatkowo graniczy z ustronnym zbiornikiem Morales i jego zwykłych (i cierpliwych) porannych rybaków.
WINIARNIA DO SMAKU
Jeśli jesteś podróżnik i hedonista, na pewno jesteś przyzwyczajony do odwiedzania winnic które oprócz degustacji obejmują wizytę w obiektach. Więc będziesz już ekspertem w sadzeniu się przed ogromnymi zbiornikami ze stali nierdzewnej, podczas gdy Enolog wyjaśnia różne odmiany winogron, które zostały użyte, a także kupaże przeznaczone do produkcji win. Jednak w Bodegas Cristo del Humilladero w Cadalso de los Vidrios, mieście położonym na południowy zachód od Wspólnoty Madrytu, graniczącym z prowincjami Toledo i Ávila, będziesz przed zaskakującymi i wyjątkowymi złożami betonu z połowy ubiegłego wieku. Zaskakujące, ponieważ wcale nie są powszechne i wyjątkowe, ponieważ w nich Lokalne wino wytwarzane jest naturalnie z rodzimych dzikich drożdży.
Podczas wizyty poznasz specyficzny proces produkcji wina, udoskonalany od ponad 20 lat przez Ricardo Moreno, enolog tej spółdzielni, utworzonej przez około 80 członków, i skosztujesz niektórych z jej renomowanych win: 11 jest rozpoznawanych z notą degustacyjną wyższą niż 90 punktów w przewodniku Peñín a dwa z nich z 91: Azogue, kupaż pomiędzy Syrah i Tinta de Toro, oraz Vidrios Técnico, sklasyfikowany jako doskonałe wino.
Betonowy zbiornik w Bodegas Cristo del Humilladero w Cadalso de los Vidrios.
ZAMEK DO MARZEŃ
W zamku Coracera w San Martín de Valdeiglesias kamienie mówią, ale nie metaforycznie, ale dosłownie, ponieważ Na murach tej XV-wiecznej fortecy w trzech wymiarach rzutowana jest jego średniowieczna historia, jak również konstruktywne cechy tego, co było rezydencją Don Álvaro de Luna.
Nie cierp, jeśli jesteś jednym z tych, którzy uciekają przed interaktywnością, ponieważ – bez potrzeby wyjaśniania – będziesz mógł cieszyć się imponujące widoki z wieży zamkowej na sąsiednie Cerro de Guisando, gdzie infantka Isabel de Castilla została dziedziczką korony na mocy traktatu Toros de Guisando.
Zamek Coracera w San Martín de Valdeiglesias.
DEHESA DO PEDAŁOWANIA
W Madrycie istnieje wiele firm zajmujących się aktywną turystyką, które wypożyczają rowery elektryczne, ale tylko Las Macchotas (którego nazwa pochodzi od dwóch gór Sierra de Guadarrama) oferuje możliwość towarzystwa wyspecjalizowanego przewodnika (kwalifikowanego przez Madrycką Federację Kolarską) podczas całej podróży (co możesz również zrobić samodzielnie, jeśli wolisz, za pośrednictwem aplikacji mobilnej).
Skierowany do widowni rodzinnej, jego krótkie dwugodzinne lub długie czterogodzinne trasy biegną przez tereny w pobliżu Zarzalejo (gdzie znajduje się punkt odbioru rowerów elektrycznych typu Fat Bike), którego dehesa, podobnie jak pobliska Valquejigo dehesa, jest objęta obszarem specjalnej ochrony ptaków (Z.E.P.A.) . Podczas gdy wśród dębów ostrolistnych, jesionów, jałowców, dębów i dębów żółciowych przemierzasz madrycką Sierra Oeste (a twoje dzieci jeżdżą wozem lub tandemem), sępy i orły ( w tym iberyjski orzeł cesarski, najbardziej groźny na świecie) przeleci nad twoją głową.
Rowery z Las Macchotas w Sierra Oeste w Madrycie.
DROGA DO WYWOŁYWANIA
Spacerując wzdłuż rzeki Perales wzdłuż znanej Trasa Młynów, niemal niezamierzenie, nasycony zielony odcień będzie przywodził na myśl Highlands of Scotland, ale czas przestać robić porównania, nasza natura jest równie lub bardziej imponująca niż to, co znajdujemy poza naszymi granicami. Trasa jest okrężna, więc zaczyna się i wraca do samego centrum miasta Navalagamella (za około dwie godziny) i zwykle przyciąga ją pozostałości starych hydraulicznych młynów kamieniarskich które były używane w przeszłości do mielenia ziarna, choć naprawdę zaskakujący jest jego wąwóz; także jego wodospady.
Rzeka Perales na trasie młynów Navalagamella.
LAS, W KTÓRYM SIĘ ZGUBIĆ
Jodły, topole, brzozy i inne gatunki typowe dla północnej Europy tworzą krajobraz Fiński Las Rascafría, jedno z najbardziej idyllicznych miasteczek Sierra Norte de Madrid, w którym natura łączy się z historią, z jej słynnym klasztorem El Paular i mnichami kartuzów, którzy robili papier, jak ten, o którym mówi się, że był używany do drukowania pierwszej części Don Kichota.
Aby się do tego dostać las typowy dla środowiska skandynawskiego, z molo i domem w kształcie sauny, będziesz musiał przejść przez Puente del Perdón przecinającą rzekę Lozoya i przejść krótki dystans wzdłuż ścieżka znana jako Szlak Papieru.
Fiński Las Rascafría zimą, Madryt.
NIEKTÓRE OSŁOKI, KTÓRYCH NIGDY NIE ZAPOMNIĆ
Kiedy spotykasz Arcadia, ostatniego osła, który przybył w rodzinie Ritmo de Burro, firma z siedzibą w Robledondo, która zajmuje się tworzeniem szlaków osiołków Zamorano-Leonese przez naturę, Nigdy nie będziesz chciał odłączyć się od niego, a on od ciebie, ponieważ jest tak czuły, że cały czas szuka twoich pieszczot i uwagi. Jej właściciel, Casimiro Rodriguez, zadbał o uratowanie mu życia butelkami. pseudonim „el burrero”, jak nazywa się go w tym mieście w Sierra Oeste w Madrycie: urodził się z problemami w nadgarstkach i podrobach i nie był w stanie wstać, więc jeśli nie ssał siary przed pierwszą czwórką godzin życia, umrę.
Teraz, kilka tygodni po tym, jak weterynarz usztywnił chore łapy, Arcadio jest już w szczytowej formie i dzieli łąkę z resztą okazów tego poważnie zagrożonego gatunku. To nie my będziemy zachęcać Cię do jazdy na grzbietach tych długich i kudłatych osłów, ale dlaczego nie poprosić Casimiro o przygotowanie trasa, po której idziesz pieszo, a czworonożni przyjaciele przynoszą Ci tylko jedzenie czy przekąska?