La Mole Antonelliana to kino i architektura, czy jest coś fajniejszego?
Chociaż stara się tego uniknąć, turystycznym mojo w Turynie, który ** doprowadza wszystkich odwiedzających do szaleństwa, jest Mole Antonelliana **. Oto jest, posadzona, jakby nic się nie stało, zerkając zza rogów, w łuki nagich arkad lub nad kościołami. To jest dziwna latarnia ciekawego przyciągania który łatwo się nasyci patrząc w niebo, dając się prowadzić pojedynczej igle, która je wieńczy, przechadzając się po mieście i docierając do jego drzwi.
„Ooooo, ale to cholerne muzeum” większość pomyśli. Ale zanim wielu odwróci się z obrzydzeniem, magnetyzująca zdolność tego miejsca znów zaczyna działać wraz ze słowem „kino”. Ale wątpliwości trwają: Czego możemy się spodziewać po muzeum filmu? Czy nie jest to rodzaj denaturacji/porwania siódmej sztuki? W końcu filmy mają już swoje sanktuaria w kinach.
Dobrze to muzeum osiąga szczyt skali molonizmu , coś, co pomaga (i bardzo) fakt, że zaczyna się od małej podróży windą. To rodzaj ostrzeżenia. Stary, to jest inne. Od tego momentu zaczyna się najbardziej urozmaicony zjazd. Ma swój cel dydaktyczny, z odrobiną prehistorii kina opowiedzianą za pomocą zasobów, które nigdy nie olśnią najbardziej pozbawionej uwagi widowni: interaktywność . Bawić się, patrzeć przez dziury, wchodzić do małych ciemnych komnat i eksperymentować z chińskimi cieniami. Prawdą jest, że ten pierwszy obszar nie pozostawia niezbędnej wiedzy, aby zrozumieć, jak do diabła egoblogger nagrywają swoje koty smartfonami i puszczają takie wyszukane filmy, ale przynajmniej jeden śmieje się z przeszłości, z tego, jak pierwsi widzowie byli przerażeni, gdy zobaczyli lokomotywy wjeżdżające do kin dzięki ekranom.
Widok na Turyn z Molle Antonelliana
Zwróć się ku fetyszyzmowi. Narodowe Muzeum Kina powstało dzięki kolekcji Maria Adriana Prolo . Ta kobieta z Turynu nie była fanką celuloidu, nie należała też do osób, które pokoje, foldery i młodzieńcze sny wyścielały grafikami najbardziej charyzmatycznych aktorów i aktorek swoich czasów. Po prostu, miał zainteresowania dokumentalne, biblioteczne i naukowe za wszystko, co otaczało sztukę, która ewoluowała we Włoszech i na całym świecie. Z tego, co jest tutaj wyeksponowane, wyróżniają się kopie wielu najbardziej emblematycznych scenariuszy klasycznego Hollywood, a nawet ubrania, które autentyczne ikony, takie jak Marilyn Monroe, nosiły w niektórych filmach. Rekwizyty, mityczne deskorolki, kręcenie zdjęć czy plakatów filmowych że są dziełem sztuki i że same hipnotyzują dopełniają najbardziej anegdotycznej części. Nie powinno być zamieszania: chociaż charakter tego, co jest wystawiane, jest nieco frywolny, wartość zgromadzenia tak dużej ilości materiału jest nieobliczalna i za to zasługuje na pochwałę.
Ok, bardzo dobrze, ale Czym byłoby muzeum tego typu bez ruchomego obrazu? Rampa otaczająca wnętrze masy kończy się w ogromnej sali, w której z ziemi wyrastają zaskakujące czerwone siedzenia. O nich, goście leżą i kontemplują (lub zasnąć) sceny, które są wyświetlane na kopule. Ponadto na ścianach gigantyczne rzeźby reprezentujące gatunki filmowe ustępują miejsca małym salom, w których eksponowane są najlepsze momenty, takie jak westerny, science fiction, dramaty romantyczne itp. dała naszym siatkówkom. Jest pewien frazes i pewna tendencja do upraszczania wszystkiego, ale nie wolno nam zapominać, że to właśnie mają najfajniejsze muzea, którzy wiedzą, jak zadowolić jak najszersze spektrum zwiedzających . Większość miłośników kina pójdzie tego dnia spać z dużą ilością nowej wiedzy, a większość neofitów pozostanie z pocieszającym doświadczeniem wizyty w nienudnym muzeum.
Przed powrotem do zgiełku Turynu wermut i aperitif , dwie wskazówki. Po pierwsze, nie przestawaj zwiedzać Sklep z pamiątkami gdzie można znaleźć absolutnie wszystko, co związane z kinem, od „tego plakatu, który zawsze chciałem powiesić w moim salonie” po „księgę skompromitowanych fotografii aktorki X”. Drugi, weź windę, która przecina środek masy, aby wyjść na punkt widokowy . Widok wnętrza, w którym wszystko widać ponownie, ale z bardziej zenitalnej perspektywy, nie jest zmarnowany. Zewnętrzny widok panoramiczny, po dotarciu na punkt widokowy, urzeka, ponieważ pozwala podziwiać całe miasto, od brzegów Padu do miejsca, w którym czerwone dachy łączą się z Alpami. architektura i kino, Czy możesz prosić o więcej od fajnego muzeum?
to jest kino
Winda: przyprawiające o zawrót głowy „konieczność”, spotkanie w „trzecim etapie”