The West Side Story (Wersja kinowa 22 grudnia) z Steven Spielberg Zaczyna się i kończy prawie tak samo. I nie, nie ujawniam żadnych spoilerów. Wypełniają napisy początkowe i końcowe pozostałości, gruzy i ruiny tego, co było sąsiedztwem, domem, domem. To zbliżenie kończy się napisem: „Nieruchomość zakupiona przez władze Nowego Jorku”. Członkowie gangu Jets następnie wyłaniają się z dziur w ziemi i maszyn budowlanych.
Później zaczynają spacerować po okolicznych ulicach, gdzie jest jeszcze życie, dużo życia. rytm Portorykańskie firmy i sąsiedzi przed którymi stoją ci odrzutowcy, biali, z pewnością drugie lub trzecie pokolenie europejskich imigrantów.
Spielberg i Rita Moreno, gwiazdy obu „West Side Story”.
Epicentrum akcji, sąsiedztwa, to skrzyżowanie 68th Street i Broadway. Znajdujemy się na rogu Manhattanu, który w środkowych dekadach ubiegłego wieku nazywał się Wzgórze św. Jana. Najpierw zajęte przez ludność afroamerykańską, później przez imigrantów z Puerto Rico. wszyscy byli wydalony między 1956 a początkiem lat 60. za ambitne plany jednej z najbardziej kontrowersyjnych postaci urbanistyki: Roberta Mojżesza, tak zwany mistrz budowlany Nowego Jorku.
Jego planem był przekształcenie San Juan Hill w siedzibę kultury amerykańskiej, Centrum Lincolna, gdzie balet, opera, teatr, szkoła aktorska Juilliard, biblioteka byłyby skoncentrowane. Wszystko, co wiemy dzisiaj. I to jest tak celebrowane.
Ale żeby się tam dostać, wielu upadło po drodze. „Rozległe pustkowia gruzów, zburzonych lub na wpół rozebranych kamienic, poprzecinane ulicami do rzeki Hudson” , tak opisał okolicę Tony Kushner w scenariuszu jego West Side Story, wersji oryginalnego musicalu, który napisał dla Stevena Spielberga. I to był obszar na przełomie dekady w połowie wieku.
Dżety.
Jeśli w oryginalnym musicalu na Broadwayu i filmie RobertWise, zdobywca 10 Oscarów, okolica była scenerią, a także przyczyną narastającego napięcia rasowego, w nowej wersji Spielberga i Kushnera jest ponadto część historii. Dużo więcej wyjaśniono, co się stało, dlaczego narastały zamieszki, co się stało z tymi ludźmi i do czego służyli zyskać na aktualności i aktualności porównując to do dzisiejszych kryzysów rasowych i imigracyjnych.
"To jest Romeo i Julia ale także trafna alegoria tego, co dzieje się na naszych granicach i z systemy w tym kraju, które odrzucają każdego, kto nie jest biały” mówi Spielberg.
Społeczność portorykańska przedstawiona w jego filmie Mieszkał między 64. a 72. ulicą, na Upper West Side. Kiedy Moses przedstawił swój projekt renowacji tej dzielnicy, przed laty miasto porzuciło osiedle socjalne, które tworzyły te ulice, na pastwę losu. To porzucenie, z domami w strasznych warunkach, zamieszkanymi przez klasy o niskich dochodach, było idealnym pretekstem do powiedzenia, że zostali wyrzuceni i będą budować i dawać im nowe, lepsze domy na innych obszarach.
Anita i Bernardo, Rekiny.
Oczywiście pierwsza część umowy, budowa Lincoln Center, została zrealizowana i do dziś oklaskiwana jest. Druga część nigdy się nie wydarzyła. Stopniowo wyrzucili wszystkich mieszkańców wzgórza San Juan, że musieli znaleźć sobie nowe domy w Harlemie lub Bronksie.
Według New York Timesa eksmitowano około 7000 rodzin i 800 firm, wydaleni ze swojej społeczności. „Nie można odbudować miasta bez przemieszczania ludzi, tak jak nie można zrobić omletu bez rozbijania jajek”. powiedział szczęśliwie Robert Moses w 1959 roku podczas ceremonii inauguracji projektu, w obecności 12-tysięcznego tłumu według ówczesnych kronik. ponieważ było aż Sam Eisenhower.
Lincoln Center for Performing Arts symbolizuje rosnące zainteresowanie Ameryki kwestiami kulturowymi a także stymulujące podejście do jednego z najpilniejszych problemów: zarazy miejskiej” – powiedział prezydent i zachował spokój pomimo tego, co działo się tam tuż pod jego nosem.
W środku Tony i Maria.
West Side Story to wspaniała historia miłosna, Romeo i Julia, między młodym białym mężczyzną Tonym i młodą Latynoską Marią. Przeciwne gangi, przeciwne grupy. I świetna muzyka. Imponująca choreografia. Spielberg zaktualizował teksty. I nadało więcej historycznego kontekstu parze bohaterów i wszystkim ich przyjaciołom, abyśmy mogli zrozumieć, co wydarzyło się na tych ulicach Nowego Jorku w 1957 roku.
Napisy końcowe toczą się, gdy kamera przesuwa się przez podłużny przekrój klasycznych nowojorskich kamienic, eksmitowanych kamienic, wszystkie opuszczone. Abyśmy to zrozumieli były domy, domy, sąsiedztwo, wspólnota. To była prawdziwa historia West Side Story.
Zobacz więcej historii:
- Mieszkanie Carrie Bradshaw w Nowym Jorku.
- Czy odważysz się wspiąć na wieżowiec w Nowym Jorku?
- „Okolice, bloki i śmieci”: alternatywny przewodnik po Nowym Jorku.
- Gdzie nakręcono „W dzielnicy Nowego Jorku”?
ZAPISZ SIĘ TUTAJ do naszego newslettera i otrzymuj wszystkie wiadomości od Condé Nast Traveler #YoSoyTraveler