Suki Kim, autorka „Bez Ciebie nie ma nas”
„Moim celem było napisać książkę, która uczłowieczy Koreę Północną , chciałem wyjść poza komediowe obrazy Wielkiego Przywódcy, **szaleńca w śmiesznych fryzurach i garniturach, którego hobby grozi wojną nuklearną** – wyjaśnia dziennikarka Suki Kim.
“ Prawda jest znacznie poważniejsza i niepokojąca -kontynuuje autor- Chciałem pomóc ludziom spoza kraju postrzegać Koreańczyków z Północy jako prawdziwych ludzi, z którymi możemy się utożsamiać , w nadziei, że czytelnicy poczują się bardziej zaangażowani w to, co się z nimi dzieje”.
Wyzwanie nie było łatwe : Jak ominąć obrazy papier-mache, mały dostęp do obcokrajowców i wstępnie ugotowane informacje w kraju tak hermetycznym ? „Kiedy dowiedziałem się o PUST (Pyongyang University of Science & Technology), uczelni, w której pracują tylko obcokrajowcy, zdałem sobie sprawę, że to niezwykła okazja, aby zakraść się na zaplecze i zostać dłużej niż kilka dni, więc złożyłem podanie o stanowisko tam: wydawało mi się, że warto zaryzykować i wynik był taki Udało mi się przebywać wśród prawdziwych północnokoreańskich studentów, jedząc z nimi trzy razy dziennie ”.
Studenci podczas porannych ćwiczeń, PUST (2011)
W 2002 roku po raz pierwszy postawił stopę w kraju z koreańsko-amerykańską delegacją zaproszoną na obchody 60. urodzin Kim Jong-ila: to było tuż po najgorszym głodzie pod koniec lat dziewięćdziesiątych , w którym zginęło kilka milionów ludzi około jednej dziesiątej populacji: kraj był w rozpaczliwej sytuacji, bez ogrzewania, bez elektryczności; najciemniejsze miejsce, w jakim kiedykolwiek byłem? ", Zapamiętaj.
Kilka miesięcy temu George W. Bush umieścił kraj na osi zła. „Nic mi nie pozwolono, strażnik śledził każdy mój krok i decydował, dokąd idziemy” – wspomina. Pewnego dnia mógł uczestniczyć w Kimjongilia (czerwone kwiaty nazwane na cześć Wielkiego Przywódcy Kim Dzong-ila), „wystawa trwała około czterech godzin w zamarzniętej hali wystawienniczej, gdzie były niekończące się rzędy Kimjongilii i gdzie musieliśmy wszędzie słuchać przemówień o nieskończonej wielkości Wielkiego Przywódcy ”.
Wystawa Kimjongilia (2002)
W 2011 roku wrócił do kraju i przez kilka miesięcy mógł dzielić z nim swoje życie 270 elitarnych północnokoreańskich uczniów jako nauczyciel języka angielskiego.
**Suki Kim** nauczyła się ich kochać poprzez empatię, „bardzo łatwo było je pokochać, a jednak nie można było im zaufać; byli niewinni, ale zepsuci; byli szczerzy, ale nadal naturalnie kłamali ”. Przed swoją tablicą miał tych, którzy będą przyszłymi przywódcami Korei Północnej, głównie z Pjongjangu, pod reżimem Kim Dzong-Una.
„Byli tak zabezpieczeni od dzieciństwa, że wydawali się dziećmi z małego miasteczka – opisuje autor „Bez Ciebie nie ma nas” – potrzebowałem czasu, aby zrozumieć strasznie nieludzki system, który uniemożliwiał im mówienie prawdy kłamać lub nikomu nie ufać i akceptować te paradoksy; ale ostatecznie życie zamknięte w tych samych ścianach i dzielenie się tak wieloma ( tj. wspólne jedzenie, gra w koszykówkę, czy śmianie się z wewnętrznych żartów ) sprawiła, że zakochałem się w każdym z nich.”
Suki Kim tłumaczy tekst piosenki swoim uczniom w PUST (2011)
Na 324 porywających stronach Suki Kim opisuje swoje dni w odosobnionym, wojennym środowisku, w którym indywidualność jest niewyobrażalnym luksusem.
Mogłaby wyglądać jak fabuła jakiejkolwiek hollywoodzkiej produkcji, bez paszportu, bez telefonu komórkowego i **notatek, które schowałem w pamięci USB (które zawsze nosiłem przy sobie)**. Obywatel amerykański urodzony w Korei Południowej, który zinfiltrował chrześcijański uniwersytet finansowany z międzynarodowych pieniędzy, gdzie otrzymał instrukcje, takie jak: „nigdy nie sugeruj, że jest problem z krajem”, „zabrania się spożywania posiłków z miejscową ludnością podczas wycieczek” lub “ nie podawaj mediom żadnych informacji o PUST ”.
Studenci PUST grający w piłkę nożną w Korei Północnej (2011)
Mogą turysta zbliżający się do realiów kraju ? „Nie sądzę, że jest to możliwe, ponieważ turysta zobaczy tylko to, co jest manipulowane przez reżim północnokoreański” – odpowiada Suki Kim. “ Ale nie jestem do końca pewien, dokąd się udać ” – zaznacza dziennikarz – „pieniądze, z których turysta zamierza zrezygnować (zwiedzanie Korei Północnej jest drogie) trafią bezpośrednio do najbardziej brutalnego reżimu, który wykorzysta je bezpośrednio do podporządkowania swoich obywateli i, z moralnego punktu widzenia turystyka bieda/getta/gułag jest problematyczna ”. I zaczyna: „po co odwiedzać gułag udający kraj?”.
Na kartach książki przewija się także historia jego życia, rodziny czy psychologii Korei Północnej i Południowej. „Korea Południowa jest jednym z najbogatszych krajów świata, to niesamowite, że taka obfitość jest tak blisko Korei Północnej, jednego z najbiedniejszych krajów świata ”, komentuje.
„Seul jest około dwustu kilometrów od Phenianu, tylko kilka godzin jazdy samochodem – zwraca uwagę pisarz – jednak wielka różnica między dwoma krajami jest tak bliska sprawia, że czujesz się zarówno smutny, jak i nieswojo z ludzkością ”.
Co polecasz, jeśli odwiedzamy Seul? „Korea Południowa to miejsce dekadenckich rzeczy, azjatycka mekka ubrań i makijażu, najlepsza sauna na świecie i poważnie, doskonała kultura kawy , jako napój towarzyski, który jakoś jest pełen radości jak w Hiszpanii ”, wyjaśnia Suki Kim, która zwiedziła wszystkie prowincje Hiszpanii z wyjątkiem Walencji („Jestem zdecydowana odwiedzić ją pewnego dnia), gdy miała dwadzieścia lat. Uważa, że Korea Południowa ma w sobie jakieś starożytne piękno, "jest przeciwieństwem Japonii, nie ma skrupulatności i poszukiwania doskonałości, jest bardziej przyziemna, niekompletna...".
Rozmawiamy z nią, gdy jest w Nowym Jorku, niedokończona walizka. jutro da Ted Talk w Vancouver w Kanadzie. Dlaczego podróżujesz? „Myślę, że mam trochę klaustrofobii, życie wydaje się zamykać we mnie, jeśli siedzę zbyt długo... ale bycie w ciągłym ruchu też po pewnym czasie wywołuje klaustrofobię – wyznaje – wolę podróżować, kiedy jestem spokojny, niespokojny umysł nie jest dobrym powodem do podróżowania”.
Śledź @merinoticias
*** Możesz być zainteresowanym także tym...**
- Ananti: niemożliwy hotel w Korei Północnej?
- Zakazana podróż bez Kim Jong-il
- Przewodnik po napiwkach
- Barcelona pod bombami
- Kiedy zachorowalność przenosi turystykę
- Turystyka przygraniczna: lornetki, paszporty i punkty kontrolne
- Wszystkie artykuły Marii Crespo
Pomnik Wielkiego Mansudae w Pjongjangu