Nala duke parë balonat me ajër të nxehtë në Kapadokia.
“Në Skoci, vendi nga vij unë, kemi një thënie të vjetër: 'Çfarëdo që të jetë, do të jetë'. Disa gjëra në jetë janë të destinuara të ndodhin. Ajo që duhet të jetë, do të jetë. Është fati ’”. kështu fillon Bota e Nalës, një kronikë e redaktuar nga La Esfera de los Libros i cili tregon historinë e miqësisë mes Deanit – një skocez tridhjetëvjeçar që la gjithçka për të ecur nëpër botë me biçikletë – dhe Nala – një kotele e vogël e braktisur në malet midis Malit të Zi dhe Bosnjës.
Dhe po sikur të ndodhnin gjëra... Konkretisht kaq shumë që Dean, me ndihmën e Garry Jenkins, shkrimtari që tashmë ka bashkëpunuar me James Bowen në një mace rruge me emrin Bob, mund të artikulojë një histori "Lëvizëse dhe krejtësisht simpatike", siç përcaktohet nga The Guardian.
Nala në muret e Budvës, Mali i Zi, në dhjetor 2018.
TAKIMI
Por le të kthehemi në fillim, në momentin e saktë në të cilin ky skocez – i cili kishte hipur në një biçikletë kur ishte 30 vjeç për të “dalur dhe përballur me botën tonë të trazuar” – ai dëgjoi mjaullimat e dhimbshme të një kafshe të shtrembër që thërriste për ndihmë.
Një takim, i regjistruar në video, i cili tashmë ka miliona shikime dhe që tregon në momentin kur zemra e Deanit i rrahu kokën duke vendosur të shpëtojë atë “gjë të vogël të dobët. Me një trup të gjatë e të hollë, veshë të mëdhenj me majë, këmbë të zbehta dhe një bisht të trashë. Leshi i tij ishte i mirë, i rrahur nga moti dhe lara-lara, me njolla të kuqe të ndryshkur. Por gjithashtu Ai kishte sytë jeshil më të mëdhenj, më të mprehtë që kisha parë ndonjëherë. se tani më shikonin sikur po përpiqeshin të mësonin se kush isha.”
Ishte në dhjetor 2018 kur Nala u shfaq për herë të parë në jetën e Dean dhe në rrjetet sociale, i cili tashmë grumbullon gati një milion ndjekës në llogarinë e tij në Instagram. Një mur, ai i @ 1bike1worlda, i cili, befas, filloi të goditet me imazhet e një maceje që kërceu nga një vend në tjetrin në çantën e tualetit të timonit dhe kjo u bë një dëshmi virtuale e lidhje e pathyeshme që u krijua midis një njeriu dhe një kafshe, të dy po aq kureshtarë, të pavarur, elastikë dhe aventurierë. Ata përjetuan mirësinë e të huajve, vizituan kampet e refugjatëve, shpëtuan kafshë nëpër Evropë dhe Azi...**
RRUGA RUAJA
Dean Nicholson pohon se, pas marrjes së “Stuatar”, siç titullohet kapitulli i dytë i El mundo de Nala, ndjeu se udhëtimi i tij mori një drejtim të ri, si dhe vizioni i tij për botën, i cili Unë kisha pushuar së shikuari vetëm përmes syve të tij për ta parë edhe përmes saj.
Kjo është arsyeja pse ne mund të ndjejmë, në faqet e para të librit, ankthin që kaloni disa kufij me një mace të shqetësuar të fshehur mes sendeve të saj: “Ishte një gjë të largohesh nga një vend dhe krejt tjetër të hyje në një të ri. E dija që këtë herë do të kishte më shumë rrezik.”
Pothuajse një numër vendesh udhëtuan me dy rrota skocezët në një aventurë që e bëri atë të bëhej një person më i mençur dhe më i pjekur, siç e ka shpjeguar në më shumë se një rast, pjesërisht edhe për shkak të Kompania e Nalës: “Një magnet për njerëzit (…) se ai kishte aftësinë për të bërë një buzëqeshje në fytyrat, pavarësisht nga feja, mosha apo kultura.”
A jemi akoma atje?” pyet Nala teksa sheh kufirin e Azerbajxhanit.
Falë famës së çiftit të çuditshëm që ata krijuan – një djalë i madh, me mjekër dhe me tatuazhe duke pedaluar me një kotele të ulur në supe – Përveç përfitimit nga bujaria e atyre që ishin në rrugën e tij, Nicholson filloi të mblidhte para për bamirësitë lokale të mirëqenies së kafshëve. Nala kishte ndryshuar patjetër botën e tij, por edhe botën përreth tij.