Miku ynë Fran.
Midis fundit të shekullit të 19-të dhe mesit të shekullit të kaluar, në blloqet që përbëheshin pak a shumë midis Fourth Avenue, Astor Place, Broadway dhe Union Square në Manhattan, u krijuan. rreth 50 librari. Zona quhej Rreshti i Librit. Ato ishin kryesisht dyqane librash të vjetër dhe të përdorur. Disa shumë të vogla, të drejtuara nga librashitës që, siç shpjegon ai Frank Lebowitz (rroftë!) në dokumentar Librashitësit e Nju Jorkut, ata nuk ishin aty për të shitur një libër. "Ata ishin çifutë të shkurtër, të pluhurosur, të cilët do të çmendeshin nëse do të donit të blinit një libër." thotë ajo duke qeshur për të shtuar se po të ishte librashitëse do të ishte e njëjta gjë. Ata burra, sepse ishin të gjithë burra, ishin atje sepse i donin librat dhe donin të kalonin ditën dhe jetën e tyre duke lexuar, kërkuar dhe gjetur libra të rinj të vjetër.
Sot në ato blloqe nuk ka mbetur gjë tjetër veçse Dyqani i librave Strand, që nuk është pak. tempulli letrar i qytetit, një parajsë shumëkatëshe ku di kur hyn por jo kur del, i bllokuar mes një labirinti raftesh të mbushura dhe rekomandimeve shumë personale nga punonjësit dhe klientët e famshëm. Por edhe tani, me pandeminë, Strand është në rrezik.
Dy milionë libra të dorës së dytë.
Drejtori D.W. I ri lançoi dokumentarin New York Booksellers pikërisht sepse rreziku për libraritë, libraritë dhe librat në qytet, po, por edhe në mbarë botën. Ai e ka lidhur atë me Manhatanin, sepse kultura letrare amerikane vazhdon të rezistojë atje (edhe pse ajo bën disa kërcime në Londër dhe Nju Xhersi), por supozojmë se teza e tij fatkeqësisht mund të shtrihet në pjesën tjetër të botës: tregtia e librashitës dhe madje edhe libri si objekt janë në zhdukje.
“Më pëlqente të ecja nëpër Nju Jork dhe të shkoja në këto librari dhe të shfletoja. Ata ishin pjesë e kulturës së qytetit”. thotë aktorja Parker Posey, së cilës fillimisht iu kërkua të ishte transmetuesja e filmit dhe përfundoi si producente ekzekutive për shkak të asaj që u prek nga filmi.
New York Booksellers është një shëtitje nëpër disa nga libraritë, ato pak që ekzistojnë ende atje. Çfarë Argosi, një njëbrirësh nga libri i vjetër. Drejtuar sot nga tre motra të cilat habiten kur njerëzit hyjnë në dyqanin e tyre për të bërë foto, sikur po hynin në një tempull mesjetar, diçka tashmë e zhdukur. Adina, Naomi dhe Judith ata e dinë se janë me fat, të tre e kanë trashëguar biznesin nga babai i tyre i cili kishte vizionin për të blerë pallatin në rrugën 59 ku ndodhen. Rritja e qirave në një Manhatan që nuk ka reshtur së rivlerësuari veten që nga vitet '60 (edhe pse do të shohim se çfarë do të ndodhë tani pas pandemisë) është ajo që ka vrarë dhe vazhdon të vrasë pjesën tjetër të kolegëve të tij.
Pronarët e Argosy.
Pak kanë mbetur. Dokumentari gjithashtu përmbledh historinë e Strand, por, mbi të gjitha, vendos të ndjekë protagonistët, heronjtë, të mbijetuarit, shitësit e librave, ata gjuetarët e thesarit të cilët ende ia kushtojnë jetën kërkimit të botimeve speciale, kopjeve unike, të rralla, unike, duke luftuar kundër demokratizimit të rrezikshëm që ka krijuar interneti të një pune që, sipas tyre, nuk konsistonte në zotërimin e librit, por në ndjekjen e tij. , kërkimi i saj, ekstaza e gjetjes së saj. Tani, siç thuhet, Dave Bergman, "librashitësi më i vogël me librat më të mëdhenj", Gjithçka përfundon në të paturit e një kompjuteri dhe një karte krediti të lulëzuar. Më parë, misteri konsistonte në kalimin nëpër qindra librari në Nju Jork dhe qytete të tjera. Organizoni udhëtimet dhe udhëtimet tuaja rreth një titulli ose një autori.
Kështu ndodhi me Caroline Schimmel, një nga koleksionistët më të mëdhenj në botë të librave të shkruar nga gratë për gratë. Ajo e bëri hobin e saj mbledhjen e një objektivi jetik që ka rezultuar të jetë kyç rishkrimi i letërsisë nga pikëpamja gjinore.
Nëse edhe ju ëndërroni për këtë bibliotekë...
Dokumentari e bën shumë mirë. Ai kalon nga një protagonist te tjetri. Nga librashitësit e vegjël te përfaqësuesit e sektorit në ankande, si Stephen Massey, themeluesi i departamentit të librit në Christie's dhe që ende mban rekordin për librin më të shtrenjtë, Kodiku i çekiçit, të Leonardo da Vinçit i cili bleu Bill Gates për 30 milionë dollarë.
Qendra operative e filmit është panairi i librave antikë që mbahet çdo vit në Armory në Manhattan. Një tjetër prush i tregtisë që ende reziston. Jo vetëm që këta librashitës me përvojë ecin atje, tashmë disi të thartuar, ka edhe gjak të freskët. Njerëz si Heather O'Donnell ose Rebecca Romney që përcjellin shpresë. Se janë të bindur se libri si objekt i çmuar dhe i çmuar nuk do të zhduket. Shfaqja e librarive të reja të pavarura në qytet (Librat janë Magjikë, Librat e Bregut të Majtë) e konfirmon edhe atë. Dhe Lebowitz, ai pesimist ankues i rrënjosur dhe i njohur, e ndan atë: "Një nga gjërat e pakta të mira që shihni në metro është se njerëzit që lexojnë janë në të njëzetat."
Librashitësit e Nju Jorkut