Чингизхон ва лашкари ӯ дар пушти аспҳои хурдакаки сахти худ барои забт кардани «ҷаҳон» равона шуданд.
Дар бузургтарин империяи қадим Онро дастаҳои чорводорон ва чорводорони қабилаҳои бодиянишини Осиёи Миёна ташкил медоданд. Онхо тамоми Хитойро мутеъ карда, ба Япония хучум карда, ба Европа расида, территорияхои Украинаи хозираро ишгол карданд.
Қабилаҳои муғул, ки амиқ феодали ва бо ҳам ихтилоф доштанд, муттаҳид шуданд лашкарҳо таҳти фармондеҳии Чингизхони харизматик, ва дар пушти аспҳои хурд, вале тобоварашон дарёҳои хун ва хоки сӯхтаро гузошта, барои фатҳ кардани ҷаҳон сафар карданд.
Муғулҳои асри 12, мисли муғулҳои имрӯза, одамоне буданд, ки дар шадидтарин шароити иқлимӣ ва бидуни сарпаноҳ дар биноҳои сангин зиндагӣ мекарданд. ки дар якҷоягӣ бо парҳези асосан ба чорво асос ёфтааст - замини Муғулистон корношоям аст - сохтакорӣ. мардуми сахтгире, ки қодиранд худро бо зӯр таҳмил кунад ки бо у ру ба ру мешуд.
Дари ороишӣ дар маъбади Эрдене Зуу Хиид, Муғулистон.
ИМПЕРИЯИ ғайримоддӣ
Империяи кӯчманчиён маҳз ҳамин аст: чизи муваққатӣ, ки мероси он дар айни замон манзарахои табиати зебою бокира аз сарзамини худ, инчунин хифзи тарзу усулхои зиндагонии ачдодй, вале кам. Бо вуҷуди ин, дар қалби Муғулистон то ҳол боқимондаҳои ночиз аз пойтахти империяе, ки дар сеяки ҷаҳон ҳукмронӣ мекард, боқӣ мондаанд: Каракурум ё Жарҷорин, як макони ғайриоддии фарҳангӣ дар дохили кишваре, ки ҷозибаҳои асосии он табиат ва саёҳат мебошанд.
Яржорин дар охири водии Орчоникидзеобод вокеъ аст. 373 километр дуртар аз пойтахти хозира — Улан-Батор. Ягона роҳи расидан ба он ҷо бо мошин аст ва ҷойгиршавии хуби ҷуғрофии он, дар омезиши гардишҳои асосии сайёҳии Муғулистон, онро як макони беҳтарин барои омӯхтани таърихи кишвар ва ҷудо шудан аз дашт ё биёбон месозад.
Манзараи панорамии Каракурам (Мугулистон) имруз.
Оғози шаҳр аз соли 1218, вақте ки аскарони аввалини Чингизхон дар назди дарёи Орчонихонӣ лагери доимӣ барпо карданд, рост меояд. Сарфи назар аз васеъ кардани доменҳои ҳудудии худ, якчанд миллион километри мураббаъ, империяро аз як даста юртҳо идора мекарданд. То соли 1235, вақте ки вориси Чингизхон хон Огодей фармон дод, ки шаҳр ба ин дараҷа баланд нашуд. хавли девордор ва каср барои идораи империя.
Шӯҳрати император дар он чизе, ки ҳамеша дар фарҳанги бодиянишини Муғулистон аномалия буд: пойтахт нашъунамо ёфт. Дар даҳсолаҳои баъд аз Чингизхон, маъбадҳои шаманӣ ва ёдгориҳои зиёдатӣ, монанди дарахти нукрагини рассоми француз, ки дар экспедицияи мугулхо дар Балкан асир гирифта шудааст. Аз ин дарахт чор мори тиллоӣ фуромад, ки дар тантанаҳое, ки пойтахт баргузор шуд, литрҳо спиртро аз даҳони худ мепартофт.
Деворҳо дар Қаракорум, пойтахти Империяи Муғулистон дар асри 13.
МОНАСТРИ БУДДИСТЙ
Шаҳр дар он вақт ба як маркази муҳими шаҳрдории минтақавӣ табдил ёфт, аммо дар охири асри 14 ба хокистар табдил ёфт. ба он кушунхои Хитой аз сулолаи Мин хучум карда буданд. Баъдтар, дар охири асри 16, бо омадани буддизм ба Муғулистон, дар харобаҳои шаҳри қадимаи императорӣ як маҷмааи ҳайратангез сохта шуд.
Дар Монастири Эрдене Зуу Хиид то ба охир расидани деворе, ки гирду атрофи онро иҳота кардааст, ҳамагӣ се аср лозим шуд. Дар дохили он мактабҳои монастӣ ва маъбадҳои буддоӣ буданд, ки меъмории Муғулистонро бо таъсироти дигар қисматҳои Осиё омехта мекарданд. Дар он асрҳо, Яржорин хамчун яке аз марказхои асосии маданияти Осиё ба вучуд омад ва як қисми шӯҳрати гузаштаро барқарор кард.
Барои сохтани дайри Эрдене Зуу Хиид дар Мугулистон се аср лозим шуд.
Бо вуҷуди ин, маҷмааи монастырӣ сарнавишти шаҳри императории пешгузаштаи худро пас аз омадани коммунизм ба Иттиҳоди Шӯравӣ дучор шуд: поксозии динии соли 1939 дайрро хароб кард ва базӯр Панҷ маъбад боқӣ мондааст, ки се маъбад боқӣ мондааст Имруз дар назди деворхо. Берун аз онҳо шаҳри росткунҷа ва беҷон, ки ба пешрафти СССР ваъда дода буд, зинда мемонад ва ин ҳамон ваъда буд.
Сарфи назар аз ин, он аст ягона ҷой дар Муғулистон, ки дар он боқимондаҳои замони Чингизхонро тасаввур кардан мумкин аст ва эҳёи минбаъдаи буддоии муғул. Биноҳое, ки бори дигар аз ҷониби роҳибони буддоӣ зиндагӣ мекунанд, як имконияти хубест барои шиносоӣ бо ин дин берун аз ҷойҳои такроршавандаи он дар дигар қитъаҳои қитъаи Осиё.
Дигар аз маъбадҳои боқимонда дар Қаракоруми Муғулистон.
ЧОИ ГУЗАШТ
Яржорин одатан банд аст. Ин ягона макони сайёҳӣ дар Муғулистон аст, яъне дар миёни табиати дурдаст саргузаштҳоро дар бар намегирад. Онро дар ним руз дидан мумкин аст, чун ба суи водии Орчон, ба суи биёбони Гоби истод ба чануб, ё ба сарватхои табиии кулхои Бланко ва Ховсгол дар шимолу шарк.
Чун минтақаи транзитӣ аст, Он дорои якчанд тарабхонаҳои хуб ва бозори бузурги тӯҳфаҳо мебошад ки дар он чо барои баргаштан ба хона тух-фахои хотиравй гирифтан аз хад зиёд нест, зеро дар дигар мамлакатхо ёфтан кариб номумкин аст.
Дар назди магазинхо низ чой доранд сокинони маҳаллӣ, ки ба таври анъанавӣ либос мепӯшанд ва дар дастҳо уқоби бузург доранд, дар ивази чанд танга бо сайёҳон аксбардорӣ мекунанд. Аммо инро метавон дар манотиқи дурдасти Шарқ кашф кард, ки дар он ҷо хотираҳои империяи Хон нисбат ба чанд бино ва харобаҳое, ки чанд аср пеш гувоҳӣ медиҳанд, воқеӣтаранд. Яржорин пойтахти бузургтарин империяи қадим буд.
Баъзе сокинони маҳаллӣ ба таври анъанавӣ барои аксбардорӣ бо сайёҳон либос мепӯшанд.