Мо бо масири Байхо Алентехо тавассути майдонҳои дарахтони зайтун ва гандум меравем
«Насими сабук аз сахрохои норавшан ба суи ман мегузарад.
Дар бораи ту фикр мекунам, номи туро пичиррос мекунам; ва ин ман нестам: ман хушбахтам"
Барои шиносоӣ бо минтақаи Португалия ** Алентежо ** мо як португалии машҳур, шоирро интихоб кардем. Фернандо Песоа. Ва ин аст, ки ин оятҳо, ба монанди баъзе дигар аз гетероними ӯ Алберто Кайро, ба таври комил ба мо меоянд, то эҳсоси ин сарзаминҳоро ҷамъбаст кунанд, инъикос дар ягон роҳи Экстремадураи наздик.
Ҳамчунин касоне ҳастанд, ки Alentejo ҳамчун рамзи мебинанд моҳияти Португалия. Бо роҳҳои дароз ва танҳои он сайр кунед, манзараҳои васеъ ва гарми онро тамошо кунед, ошиқи сахтгириҳои меланхоликӣ ва оромии он дар офтоб.
Дар ин ҷо шумо пайваста дугонаҳоро хоҳед дид: қалъаҳо ва деворҳо, дохилимактабӣ ва ғайрирасмӣ, калисоҳо ва монастаҳо, даштҳо ва сангҳо, гобеленҳо ва мармар, ғуруби офтоб ва тулӯи офтоб, баланд ва паст.
Он тақрибан ба шеър монанд аст. Роҳи Алентеҷо, ки мо барои шумо омода кардаем, пайваста ба ин калимаҳо тақсим карда мешавад.
Минтақаи Алентехо бо истеҳсоли он машҳур аст корк , ба туфайли шумораи зиёди дубҳои корк; кулолй, гобеленхо ва гилемхо.
Манзараи Бежа, яке аз ҷавоҳироти Baixo Alentejo
Қисми якуми ин масир дар зер пешниҳод карда мешавад, бо ҷануб, Алентехо Поён. Маршрути дуюм... Дархол ба шумо мерасад.
Аммо аввал мо аз шумо хоҳиш мекунем, ки чашмонатонро пӯшед, то парвоз кунед, шояд дар қолини бофташуда дар Порталегре ё Арраиолос, ва оҳиста фуруд оваред, дар ҳоле ки насими шеъре, ки мо иқтибос меовардем, мӯйҳои шуморо парешон мекунад ва сипас бо ангуштони худ онро мешӯяд. мармари Эстремоз, ва он гоҳ ба шумо хоҳад бичашед дар ком як аз Шаробҳои Borba ё Regueros de Montaraz ва шумо аз таоми болаззат ба монанди он лаззат хоҳед бурд Гӯшти хук Alentejo мавҷҳо резаҳои минтақавӣ.
Ва ҳоло ҳа, чашмони худро кушоед ва хонед: ҷануби Алентехо, ҳатто камтар маълум аз шимол, дорад, дар байни заргарӣ он бежа , пойтахти доно дар минтақаи поён, ки шумо онро ба осонӣ пайдо мекунед, агар шумо аз Севиля ба Лиссабон сафар кунед.
Дар румиён дар ин ҷо ба имзо расид сулҳ бо қабилаҳои Луситания, номгузорӣ кардани сайт Pax Julia. Дар мохи май шумо метавонед бо ҷашнвораи Beja Romana, ки тамоми қисми кӯҳнаро оро медиҳад, дар замонҳои классикӣ аз истироҳати ҳаёт лаззат баред.
Асрхо пас аз мусулмонон Онҳо онҳое хоҳанд буд, ки ба сабаби талаффузи Пакс Ҷулия, ки ба Беҷаи кунунӣ табдил ёфтааст, номи қариб дақиқ Бажаро ба шаҳр медиҳанд.
Бежа як нуқтаи муҳими ҷуғрофии Португалия дар асрҳои миёна буд. Онхо қалъа , ки шох Дом Динис фармон дод, ки дар болои бокимондахои бинои Рим сохта шавад, дорад бурҷи арҷгузорӣ ки 200 зинааш ба боло баромадан арзанда аст аз боло водии Гвадианаро бинед.
Қалъаи асримиёнагии Бежа, ки ба водии Гвадиана нигаронида шудааст
Пайравони ишкхои таърихй ва дигар хастагихо дар Конвенсияи Консепсия тирезае, ки аз он роҳиби португалӣ Мариана ба афсар ошиқ шуд, Граф Чамилли, дар асри XVII.
Граф, афсари фаронсавӣ, бо сарбозони шоҳ Луис XIV барои мубориза бо испанӣ омад ва ӯ бо як роҳибаи зебо вохӯрд, ки ба ӯ панҷ ** Мактуб аз роҳибаи португалӣ навишт, китоби хурде, ки шумо метавонед онро ба забони испанӣ чоп карда метавонед. * * ва ин оташи ғайричашмдоштеро тасвир мекунад, ки Мариана нисбат ба ҳисоби Галлик эҳсос мекард.
Агар шумо ошиқона бошед ё ошиқи ишқи сахтгир бошед, инҷо хонданро бас кунед... Оё шумо аллакай рафтаед? Барои боқимонда, мо ба шумо мегӯям, ки, аз афташ, харфхо апокрифй мебошанд. Дилчасп, аммо на аз ҷониби роҳиба Мариана навишта шудааст.
Дар ҳар сурат, тиреза, қалъа, деворҳо, монастыр... Мо тавсия медиҳем, ки ҳама чизро тамошо кунед. Дар айни замон монастри а осорхонаи рассомӣ ва ҳайкалтарошӣ.
Дар Бея як катор кооперативхои мухимми дехконон кор мекунанд, ки шохиди хозираи муборизаи байни онхое, ки заминро шудгор кардаанд ва сохибони он мебошад. Имрӯз, зиро-аткорй ва чорводорй дар ин район чун пештара манбаи асосии даромад мебошанд.
Конвенсияи Консепсия, ки дар он роҳиба Мариана зиндагӣ мекард
Аз Пакс Ҷулия ба дигар шаҳрҳои дӯстдоштаи мо, ки бо вуҷуди он чизе ки баъзе роҳбаладон ба шумо мегӯянд, ҷолиби худро дорад: Серпа он аст яке аз дехахои сафедпусти Португалия.
Дар наздикии Гвадиана, бисёре аз ин шаҳрҳо бо деворҳо ва қалъа мавҷуданд. қалъаҳо ва деворҳо, агар шумо интро дар ёд доред.
Боздид кунед дарвозаҳои Бежа ва Моура (шаҳри дигаре, ки мо ба наздикӣ наздик мешавем) ва ҷустуҷӯ кунед дудкашхо хоси ин минтақа. Баъзе хонаҳо низ тирезаҳои асри 15 доранд. Ҳама чиз барои чашм ва камераи шумо омода аст.
Вақте ки шумо хаста мешавед, нигоҳ кунед Лебринха , ҷои хеле маъмул, ки шумо метавонед пивои тару тоза ё газак хӯред. Дар Бежа ва Серпа ҳам ҷойҳои хуб ва арзон пайдо кардан осон аст.
Боз як ҷозиба дар наздикии Серпа ин аст Пуло до Лобо , а шаршараи дарёи Лимас камтар аз 20 километр дуртар аз шаҳр.
Манзараи ғайричашмдошт, он ба шумо истироҳатро аз шаҳрҳо пешкаш мекунад ва шуморо дар наздикии ** Pousada de Sao Gens бо манзараҳои бебаҳо** ва ҷое, ки шумо аллакай дар бораи он ҳарф мезанед, нӯшидан даъват мекунад. Сарамаго дар китоби худ Viaje a Portugal.
Акведуки қадимии Серпа
Аз Серпа ба Мертола, Миртиллиси Румӣ / Миртиллисро арабҳо, ки баъдтар дар он зиндагӣ мекарданд, Мертола меномиданд. Мертола, ки ба номи парранда монанд аст, дар байни ду дарё аст, Гвадиана ва Орея.
дар бораи солааш касби арабӣ яке мехезад қалъа ки дар вакташ бо фармони Сантьяго сохта ва идора карда мешуд. Деворҳои он барои меҳмонон боқӣ мемонад, махсусан ду манора, ки яке ба калисо ва дигаре ба соат табдил ёфтааст, асрхо аз хамдигар.
Агар шумо дар харита маконро ҷустуҷӯ кунед, хоҳед дид, ки Мертола дар Боғи табиии водии Гуадиана, ки дарёро ҳамроҳӣ мекунад, меҳмони ситора дар минтақа ва дар куҷо дидан мумкин аст осиёбхо ки ба шарофати обаш асрхо боз кор мекунанд.
Тавре ки португалӣ, ки мо ҳоло иқтибос овардем, мегӯяд, Сарамаго , дар китоби сайёри худ: «Мертола низ омад Гвадиана (...) Ин дарё зебо ба дунё омад, зебост, тамом мешавад, сарнавишти он аст ва бояд иҷро шавад».
Шаҳри хурди таърихии Мертола, дар байни дарёҳои Гвадиана ва Орейас
Дар наздикии сарҳади Португалия мо пайдо мекунем Мура, а истгоҳи гармидиҳӣ бо мероси фаровони араб дар байни дарахтони зайтун, ки онро иҳота мекунанд.
бо худ машҳур аст равган , ки шумо онро низ бо худ дар чомадонатон бурда метавонед, пичиррос мезанад афсонаи Салукия. Салюкия духтари ашрофи араб буд, ки домодаш ҳангоми ба қалъа барои издивоҷ карданаш аз сӯи бархе масеҳиён боздошт ва кушта шуд.
Вақте ки Салукия фаҳмид, ки ин ҳодиса рӯй дод, вай худро аз манорае, ки имрӯз номи ӯро дорад, партофта, худкушӣ кард. Пардохт ба ӯ бо рафтан ба қалъа ва дар байни богхо сайру гашт кунед ҷамъиятӣ, зебо ва хунук, махсусан дар ғуруби офтоб дар тобистон.
Аз ин ҷо шумо метавонед як каме макони таъинотро иваз кунед ва ба сӯи обанбори Alqueva, ки мо дар ин чо дар бораи чй гап мезанем.
Ба хона як шиша равғани Моура гиред
Гӯё аз миёни ҳарфи эм қадам зада, аз нишебиҳои он лағжида, дар он мондем... Ммммм... Монсараз.
Мисли бисёре аз шаҳрҳои Алентеҷо, шумо хоҳед дид, ки Монсараз сохта шудааст дар болои кӯҳ ва дар наздикии дарёи Гвадиана, Ҳамин тариқ, аз захираҳои табиӣ дар тӯли асрҳо истифода бурда, худро таъмин ва муҳофизат мекунанд.
Тасвири маъмулии португалии ин шаҳр ба шумо ҳам тулӯи офтоб ва ҳам ғуруби сазовори қадамҳои шумо ва нигоҳи шуморо пешкаш мекунад, то шумо метавонед аз оромии хонахои сафед ва балконхо ва панчарахои оханинаш.
Онҳо аз ин ҷо гузаштанд Румиён, вестготҳо, яҳудиён, арабҳо ва насрониён, ки ба шарофати тамплиерхо монданд.
Дар Руа Дирейта шумо биноҳои ҷолибтарин дар Монсараз доред. Онҳоро аз даст надиҳед ва сипас дар яке аз террасаҳои гуворо, ки аллакай пур аз ғавғои маҳаллӣ ва сайёҳӣ аст, истироҳат кунед. Дар наздикии Монсараз, шумо метавонед дар он истед Регенгоҳои Монсараз, бо ҷойҳои хуб бихӯред ва шароб ё равған харед.
Шаҳри Алентежои Монсараз бо хонаҳои сафеди маъмулии он
Касе, ки ин мақоларо имзо мекунад, ба худ иҷозат медиҳад, ки дар ин ҷо шаҳреро иқтибос кунад, ки шояд дар сатҳи сайёҳӣ ё Instagram, барҷастатарин дар Алентехо нест, аммо он дар сатҳи таърихӣ аст: Калон.
Аз пайдоиши румӣ ва хонаҳои сафед, Хосе Афонсо ӯро қаҳрамони яке аз таронаҳои худ "Грандола, вила Морена" кард, ки 25 апрели соли 1974 ҳамчун сигнал ба сарбозони шӯришӣ барои оғози ҷанг хизмат мекард. инқилоби қаламфури, ки ба диктатураи Салазаристй хотима дод.
Дар деҳа дӯстдорони таърих доранд муҷассамае бахшида ба суруд, бо каламчадои азим кашидашуда ва матн ва мусиқӣ, ки дар таърих дар бораи сафолҳои классикии португалӣ сабт шудаанд, гайр аз имзои капитанхои исьёнгарон, ки мохи апрель.
Дуби корк, яке аз дарахтони минтақа, ки аз коркарди он порча гирифта мешавад
Аз ин ҷо мо метавонем наздик шавем Алкасер до Сал Я Сантьяго до Касем. Аввалин дар соҳили дарё аст дарёи Садо ва гирду атрофи онро шурзаминхо ихота кардаанд (бехуд нест, ки номи он ба мо омадааст), бо калъае, ки холо поусадаро ишгол мекунад, дар он чо шабро руз кардан ё чизе хурдан мумкин аст.
Ба ғайр аз калисоҳои муқаррарӣ, шумо метавонед дидан кунед Чафариз, фавворае, ки бо сафолхо оро дода шудааст, ки аз таърихи шахр накл мекунад.
Сантьяго до Касем, Бо фармони маъбад девор карда шудааст, он қалъа дорад, бале, гарчанде ки онро қабристон ва қабристон ишғол мекунанд. шахри кухна гузаштан.
Ва он аст, ки, чунон ки Сарамаго дар дастури махсуси португалии худ мегӯяд: «Мусофир фарзашро адо мекунад: сафар мекунад ва он чи мебинад, мегуяд». Ҳамин тавр, мо анҷом додем.
Майдонҳои шолӣ дар Алкасер-ду-Сал