Küçük Tengu Ormanı'nda kuzenlerinden biriyle Marina (1988 dolaylarında)
Komşularının hikayeleri aracılığıyla bir hedefe ulaşmaktan daha çağrıştırıcı bir şey yoktur. hikayeler ve anılar Çocukluğundan beri bu yerde yaşayanlardan. Biz böyle gidiyoruz japonya yazları ziyaret edemeyeceğimiz bir yazda... ama evet onu yaşayanların plastik hatıralarında tanıyın.
SARI ELBİSE, EŞEKKÂR VE SABAH ÇİÇEKİ
Küçük Hanayo sarı bir elbise giyiyor . Sabahları sadece yüzünü gösteren çiçekli saksıları cephelerinde sergileyen balıkçı evlerinin çevrelediği çok dar bir yoldan aceleyle aşağı inin (asagao, 朝顔). sağır edici arasında ağustosböceklerinin şarkısı , yabani ot kokusu ve gaganın sokması, komşusunun evine kadar açık bir şekilde ulaşmayı başarır. Size söylemek istediği çok önemli bir şey var: bir yaban arısı tarafından sokuldu.
Hanayo Ueta ağabeyi ile Ritsurin-koen, Takamatsu'da (1955). Fotoğrafının yazarlığı babasına aittir.
Şarkı söylediğim parlak kırmızı güneşin altında 'Hibari Misora' (en sevdiği yaz şarkısı), Hanabusa pastanesinde (Madrid) pasta şefi olan Hanayo Ueta'nın hayatının ilk hatırasının renkleri o kadar canlı ki bugün neredeyse parmaklarının uçlarını lekeliyorlar: sarı ve turuncu . Çocuğun elbisesi, yaban arısı, sokmanın acısı ve yoğun ısı gibi.
Hafızası 1955 yazını çağrıştırıyor , ne zaman hanayo 3 yaşındaydı ve Japonya'nın güneyinde bulunan küçük sahil kasabası Hiketa'da (Kagawa ili) bulunuyordu. Şikoku . Evlerin mahremiyetini sadece ince bir hasırın ayırdığı yerde, yanından geçen herkes için bir kostüm portresi ; ve balıkçının denizden yeni yakaladığı malları her gün ve yüksek sesle duyurduğu yerde, büyükannesinin taze sashimi hazırladığı . Sadece on yıl önce, yine yaz aylarında, Japonya II. Dünya Savaşı'nda teslim oldu; mantar bulutunun Hiroşima ve Nagazaki'nin tarif edilemez dehşetinin sembolü haline gelmesinden sadece birkaç gün sonra.
Hanayo Ueta, ağabeyi ile Hiketa'da (1955) doğduğu yerin bahçesinde, incir ağacının önünde. Fotoğrafının yazarlığı babasına aittir.
Bize anlatıldığı gibi hajime kishi , Müdürü Japonya Ulusal Turizm Ofisi (JNTO) Madrid'de, orada Japon yazından çıkan iki yön aynı gövdenin dalları gibi. Bi yandan bu pastoral yaz mı masmavi gökyüzünün, ayçiçeği tarlalarının ve beyaz bulutların, panayır tezgahlarındaki pamuk şekerler gibi yüksek ve kabarık. Keyif ve eğlence dolu bir yaz . Ancak diğer yandan, daha ilgili olan ikinci bir yön daha vardır. aile evinde ataların hatırası, yansıması ve hatırası ile . Y ayrıca hafızadan , kaçınılmaz olarak, her zaman daha iyi olmayan diğer zamanların.
Yılda bir kez, kağıt fenerler, Öteden ziyaretlerinde ruhlara rehberlik eder . Aslında, son derece önemlidir ki, obon dönemi , ataların ruhlarını onurlandıran 500 yılı aşkın bir tarihe sahip şenlik ve genellikle 13-17 Ağustos tarihleri arasında düzenlenecek , kısmen büyük Japon yaz türüyle örtüşür (lise beyzbol şampiyonası ile birlikte, koko yakyu ), Japon televizyonunu belgeseller ve özel programlarla dolduran: İkinci Dünya Savaşı. anma törenleri Hiroşima ve Nagazaki tabii ki ulusal televizyonda yayınlanıyorlar. Ve tıpkı haber gündemi gibi, birçok ailede, savaştan kaynaklanan acı ve kıtlık hikayeleri nesiller arası sohbete nüfuz ediyor.
Hajime Kishi'nin vurguladığı gibi, tam olarak bu iki yakından bağlantılı yön nedeniyle, Japon halkının gerçek ruhunun ne olduğunu bilmek isteyenler için yaz en iyi zaman olur . Ve en açık tezahürü, sözde Natsu Matsuri (夏祭り) veya Japonya genelinde kutlanan yaz festivalleri.
Osaka Tenjin Matsuri Havai Fişek
ATEŞ ÇİÇEKLERİ VE GERÇEK JAPON RUHU
Japonya'daki çocukluğunu ve gençlik yazlarını hatırladığında Hajime'de yankılanan en güçlü hatıralardan bazıları, tüm ülkedeki en önemli iki yaz festivaliyle ilgilidir. Bunlardan biri sözde Tenjin Matsuri memleketinden, Osaka (Kansai bölgesi, güney Japonya), ilk kez 1984 yılında 6 yaşındayken katıldı. Orada, gökyüzüne fırlayan yüzlerce ateş çiçeğinin parlak renginde yıkandı (花火 hanabi, havai fişek; kelimenin tam anlamıyla "ateş çiçeği") ve Okawa Nehri'nden yansıyan.
Çocukluğunda onu derinden etkileyen diğer büyük büyük festival, sözde festivaldi. Awa Odori yılında kutlanan Tokushima (Şikoku) 400 yıldan fazla bir süredir ve 8 yaşındayken tanık olduğu. İçinde çeşitli "çeteler" (ren 連 denir) farklı yaşlardaki kadın ve erkeklerin yıl boyunca prova ettikleri farklı koreografilerle öğle ve akşamları renkleniyor. sonuç canlı, enerjik ve coşkulu bir dans gösterisi , kimin umurunda ve nesilden nesile korunmuş . Karakteristik bir hasır şapka takan kadınların adımlarının kesinliği ve zarafeti, diğer toplulukların danslarının gücü ve mizahı ile tezat oluşturuyor.
Awa Odori (Tokuşima)
“Bir yandan mükemmellik ve tekniktir, ancak diğer yandan tamamen eğlencelidir. . Japonya'nın daha dışa dönük tarafını yansıtıyor” diyor Hajime.
bu Awa Odori yakın çağırabilir Tokushima'da 1.2 milyon insan , yılın geri kalanında çok sessiz bir şehir. Ve hayattan zevk almanın, topluluk duygusunun ve geleneğe saygı ve özenin hakiki bir övgüsüdür; kelimenin tam anlamıyla herkesin hoş karşılandığı yer.
“Yaz, Japon halkının gerçek özünü ortaya çıkarır. Ailenin, klanın ve nihayetinde bir sosyal gruba üyeliğin öneminin yanı sıra hayattan ve misafirperverlikten zevk alma ruhunu açıkça göstermektedir. Yaz şenlikleri bu birlik, kimlik duygusuna hitap eder. . Japonların sosyalleşmesi yaz aylarında mükemmel bir şekilde algılanıyor”.
Çocukların ve yetişkinlerin neşesi bir bütünlük içinde çevreye yayılır, nemli ve boğucu bir sıcaklık gibi bedenlere yapışır. sloganı Awa Odori unutulmaz: “ Dans eden aptal, izleyen aptaldır. Hepimiz aynı aptalsak, neden birlikte dans etmiyoruz?”
YAZ GECESİNİN LEZZETİ
Hajime mükemmel hatırlıyor küçük yukatasının içine gir (hafif pamuklu kimono, yaza özgü) ve ailesiyle birlikte bu yaz festivallerinin kutlamalarının özüne inin. nerede farklı yatai veya tezgahlar Pamuk şeker, yakitori (ızgara tavuk şiş) veya mısır koçanı gibi tipik popüler lezzetler sundular… aroması tapınağın tütsüleriyle ve meşalelerin barutuyla birleşti. ve sözde gibi diğer köpüklü ve renkli çocuk oyunları senkou hanabi . Bütün bunlar, elbette, fenerlerin rengiyle ve taiko'nun (davulun) vücudun geri kalanına kan pompalayan kalp gibi göründüğü halk müziğinin sesiyle karışır.
Awa Odori kutlaması sırasında Kakigori içen kızlar
Japonya Vakfı Başkan Yardımcısı Kei Matsushima , Madrid, kardeşleriyle birlikte yukata'yı giyer giymez onu ele geçiren yanılsamayı da hatırlıyor, çünkü bu, ağabeylerine gidecekleri anlamına geliyordu. natsu matsuri özellikle memleketinde, Tokyo . gastronomi senfonisi yakisoba tezgahları (sote erişte), takoyaki (ahtapot topları), ringo-ame (karamelize elma) ve esansiyel kakigori (çilek veya kavun gibi farklı tatlarda şuruplu traşlanmış buz) gibi oyun ve eğlencelerin sunulduğu tezgahların kalabalığına katıldı. shateki (hedef vurma) veya kingyo-sukui (çok kolay kırılan bir tür kağıt büyüteçle akvaryum balığı yakalamaya çalışmak).
“Japonya'daki yaz gecelerinin kokusu, sadece yemeklerden dolayı değil, bir lezzete sahiptir. Kış gecesinin tadı hiçbir şeye benzemez, sadece soğuk,” diye ısrar ediyor Hajime. "Her bölgede bu aromanın nüansı farklıdır, Osaka gecesi Tokyo'nunkiyle aynı tadı vermez. Bir şekilde tanımlamak zorunda kalsaydık, yaprak dökmeyen bir ağacın aromasını sıcağın nemi, esinti, tütsü, yanmış ahşabın karışımıyla harmanlayan bir lezzet olduğunu söylerdik…”
KÜÇÜK TENGU ORMANI
yaprak dökmeyen ormanlar suları yansıyan göller efsaneler ve mitolojik yaratıklarla dolu dağlar , kuraklığın bastırdığı ayıların belirdiği dağlarda kaybolan sığınaklar ve başaklarla örülmüş tarlalar... nagano ili (Japonya'nın merkezinde, Honshu adasında ve Chubu bölgesinde) çocukluk ve ergenlik anıları yumurtadan çıkan mantarların üzerine atlayan perileri hayal eden bir kızın ( Tamagotake: Amanita caesareoides ), vahşi doğanın ortasında. Sanki bir Studio Ghibli filmiymiş gibi.
Marina, Mirror Lake'e giden yolda dolaşıyor (1988 dolaylarında)
Babası bir profesör olduğundan, yaz tatillerinin ana mekanı üniversitenin sahip olduğu rezidans kompleksindeydi. Iizuna köyünde . hala hatırlıyorum kaldıkları evin tatamisinin kokusu ve dokusu ablası babasına yemeği hazırlamasında yardım ederken onigiri (farklı malzemelerle doldurulmuş pirinç topu) bir geziye çıkmadan önce.
Totoro'yu arayan küçük Mei gibi, Deniz (bugün bir seyahat acentesi) seksenlerin sırt çantasını aldı ve bir keşif gezisine çıktı söz konusu ikametgahın sınırlı alanı nedeniyle. Ona uçsuz bucaksız ve esrarengiz görünen o küçücük doğal evren, onun gözlemini, analizini ve koleksiyonunu bekleyen böcekler ve çiçeklerle doluydu.
Ablası ve kuzenleriyle birlikte keyif aldığı en önemli yerlerden bazıları o ham tabiat, tatlı ve sakin bir yankı ile hafızasına geri dönüyor; bunu nasıl yapıyor nehir mırıltısı (seseragi, せせらぎ) , ağaç yapraklarının hışırtısı, boğazınızdan aşağı kayan soğuk karabuğday eriştesi (soba) veya yakacak odun ve ızgara balık kokusu.
Örneğin, hatırla yorgunluğa tırmanmak pitoresk büyük bir açık hava jimnastik salonu olarak doğal ahşap enstalasyonlarla Küçük Tengu Ormanı (Kotengu no Mori, 小天狗の森), çok yakın Daiza Hoshi Gölü (大座法師池) . Ya da berrak ve temiz yansımasının büyüsüne kapılın. Ayna Gölü (Kagami Ike, 鏡池) içinde Togakushi, dünyanın kendi ekseni etrafında büküldüğü, gerçeklikle ve serapıyla oynadığı yer.
ayna gölü
içinde yıkanmak Nojiri Gölü Her zaman, ailesinin yerel bir Amerikan mağazasından satın aldığı yaban mersinli keklerin geri dönüşü olmayan tadı eşlik etti. Ve bu gölü çevreleyen alan, 1920'lerde, birkaç yabancı misyonerin (çoğunlukla Amerika Birleşik Devletleri ve Kanada'dan) dürtüsü sayesinde, pastoral tatil inziva yeri . Aslında, gölün güneybatı kısmına denir. kokusai mura (uluslararası köy). Ve topluluk 5 kuşaktır sürdürülmektedir.
bölgesinde Shinanomachi , büyük Japon şairin memleketi issa kobayashi , Marina turu hatırlıyor Mısır Yolu (もろこし街道) sevimli bir büyükanne tarafından yönetilen diğerlerinden çok uzakta küçük bir bölmeye ulaşana kadar ( komşum totoro Onu sadelik ve hassasiyetle hazırlayan, hayatının en lezzetli kavrulmuş mısır koçanı” diye vurguluyor. Hala dikkatinizi çeken daha sulu ve daha tatlı bir salatalık turşusu eşliğinde; İspanya'daki Almería çeşidine Japonlardan daha çok benziyor . Sanki bu ikiliğe tanık olmak, birbirinden çok uzak iki dünya tarafından zenginleştirilmiş kendi kimliğiyle içsel olarak kafiyeliydi.
Gök mavisi ve ateşli çiçekler: Japon yazının anıları
ŞAŞIRTICI BİR HEDEF
Kendi adına, Hisashi Otsuka, Madrid'deki Japonya Ulusal Turizm Ofisi (JNTO) İcra Direktörü , bize Japon yazı hakkında tüm önyargılı fikirleri kesinlikle kıran bir destinasyondan bahseder. Onun durumunda ve zaten yetişkin aşamasında, Yazları birkaç yıldır Oita Eyaletinin rahatlatıcı kaplıcalarında (onsen) geçiyor..
“Sadece sıcak banyo onsen yok. Bulabiliriz termal banyolar Japonya'nın her köşesinde. Japonya'da en fazla onsen sayısına ve en fazla akışa ve hacme sahip yer olan Oita Eyaletinde, her renkten kaplıca var (şeffaf, beyaz, mavi, sarı, kırmızı vb.), kaynak suyunun cinsine göre belirlenen niteliklerdir. Bazıları dolu karbondioksit kabarcıkları diğerleri asidiktir ve vücutta hoş bir karıncalanma hissi yaratabilir. Dağlarla çevrili bu onsenlerin ılık sularının tadını çıkarırken, hafif yaz esintisi estiğinde hoş anılarım var.”.
Deneyimlerine dayanarak, örneğin, Kan no Jigoku Onsen'i (adı kelimenin tam anlamıyla "anlamına gelir) önerir. soğuk cehennem ”), ziyaretçilerin 14 santigrat derecede suda banyo yapmanın keyfini çıkarabilecekleri ve daha sonra sobalı konforlu bir odada vücutlarını ısıtabilecekleri.
TUZLU KARPUZ EN TATLIDIR
Hanayo Ueta hatırlamak annesi koca bir karpuzu kovayla kuyuya nasıl daldırdı evlerinin yanında sahip oldukları 1950'lerin sonunda ve 1960'larda, ilk buzdolapları Japon tüketim toplumunda bir arzu nesnesi olmaya başladığında, bir adam evinde evden eve gitmekle görevliydi. memleket zammı , yiyecekleri ısıdan koruyan büyük bir buz bloğunu taşımak. Bu arada, terden sırılsıklam olmuş, bir testereyle buz bloğunu sertçe kazıyan annesinin resmi hâlâ üzerindedir. tüm aile için ev yapımı kakigori hazırlayın.
Tatlı ve tuzlu karpuzun aile hilesi
Çoğu zaman denize girmek ve balık tutmak istediklerinde kardeşleriyle birlikte karpuzu sahil kenarına getirirdi. Orada biri gözlerini kapatıp elinde bir sopa tutarken, diğerleri Şarkı söyleyip gülmesine rehberlik ettim . Bu oyun denir suika awari, ve aynı zamanda deniz kıyılarında çocukluğunun ayrılmaz bir parçası olarak mükemmel bir şekilde hatırlıyor. chiba sahili (Kujukuri ve Choshi gibi) Natsumi Tomita , şef ve Vigo'daki Rokuseki restoranının ortak sahibi:
“Bir keresinde sahildeyken, biz çocuklar karpuzu kırmayı başardığımızda denedik ve yeterince iyi olmadığını anladık. O zamanlar, ailem üzerine biraz deniz suyu döktü . Ve aniden karpuz yükselmiş gibiydi".
Hanayo, "Tuzlu karpuz en tatlısıdır" diyor..