נייטהאַווקס, דורך עדוואַרד כאַפּער, 1942
די גאס איז לײדיק. עס איז נאַכט. דאָס ליכט פֿון דינער, פילי׳ס, גיסט איבער דעם טראָטואַר. הינטער די גלאז, אַ פּאָר איז געזעסן בייַ די באַר. זי עסט אַ סענדוויטש. ער רויכערט. זיי טרינקען קאַווע. זיי זענען נישט אין אַ ייַלן. אַ מענטש אין אַ הוט לײגט די עלנבויגן אױפֿן טאָמבאַנק. דער קעלנער דרייט צו זיי דעם קאָפּ, אָבער דער שמועס האָט זיך נישט אָנגעהויבן, אָדער האָט זיך געענדיקט. דער ראַש פון גלעזל, ברילן, טעלער איז דער בלויז געזונט אין די צימער. אפשר דער קליין ברומען פון די פלורעסאַנץ.
'נייטהאַווקס', וואָס קען זיין איבערגעזעצט ווי 'נאַכט אַולז', איז די מערסט באַרימט ווערק פון עדוואַרד כאַפּער. ער האָט עס געמאָלט אין 1942. עס איז געווען באזירט אויף אַ רעסטאָראַן אין גרינוויטש ווילידזש, ניו יארק, וווּ ער האָט געוואוינט. "איך האָב פאַרפּאָשעטערט דעם זאַץ און געמאכט דעם רעסטאָראַן ביגער. אומבאוואוסטזיניק האט ער ווארשיינליך געמאלט די איינזאמקייט פון א גרויסער שטאט״ , ער דערמאנט אין רעפֿערענץ צו די סצענע.
כאַפּער האָט שטענדיק געלייקנט דעם פסיכאלאגישן אינהאלט פון זיינע בילדער. ער האט געזאגט אַז קונסט איז דער אויסדרוק פון די ינער לעבן פון די קינסטלער, דער רעזולטאַט פון זיין זעאונג פון דער וועלט. ער איז געווען געטריי צו דעם פּרינציפּ. זײ ן בליק שפיגלט זיך אַ כאָנטיד און עלנט אַמעריקע. זיינע ווערק רעדן, ווי אַ טראַפ-ראַם פון אַ פילם נאָיר, פון וואָס איז נאָך נישט געשען. ** די פאָרשלאָג ליגט אין וואָס איז נישט געוויזן. **
'נייטהאַווקס' איז יגזיבאַטאַד אין די קונסט אינסטיטוט פון טשיקאַגאָ.
פון א מיטל-קלאסישע משפחה עדוואַרד האט געלערנט אין דער פּאַרסאָנס שולע מיט הארן פון אמעריקאנער ימפּרעססיאָניסם, אַזאַ ווי וויליאם מערריט-טשייס און ראבערט הענרי. זיינע ערשטע דזשאבס זענען געווען פֿאַרבונדן מיט גאַנצע. אילוסטראַציע און אַפיש פּלאַן האָבן אנגעצייכנט די שאַרף פאָקוס פון זיין ייל פּיינטינגז.
אין די 1920ער יאָרן איז ער געפֿאָרן קיין אייראָפּע. ער האָט זיך ניט פֿאַראינטערעסירט מיט קוביזם און אויך ניט געקומען אין קאָנטאַקט מיט אַוואַנגאַרד קרייזן. ער האט באזוכט די מוזייען. רעמבראַנדטס 'די נאַכט וואַך' האָט אים ימפּאָנירט. "די מערסט שטאַרק זאַך איך האָבן אלץ געזען," ער האט געזאגט.
פֿון פּאָסט־אימפּרעסיאָניזם האָט ער גענומען שטאָטישע לאַנדשאַפֿטן, די אַנאָנימיטי פֿון פּנימער און סאַטשערטע פֿאַרבן. אין זײַן ניו־יאָרקער סטודיע האָט ער איבערגעזעצט די בילדער פֿון די קאַפֿעס און גאַסן פֿון פּאַריז אין דער אַמעריקאַנער רעאַליטעט. ער האָט זיך געטענהט אין רעאַליזם און קעגן דעם אַבסטראַקט, וואָס ער האָט שטענדיק שווער קריטיקירט.
עדוואַרד כאַפּער אין Vanity Fair (1934)
אין 'Noctámbulos' מען קען שפּור די השפּעה פון 'די אַבסינטהע טרינקער', דורך דעגאַס, אָדער פּיקאַסאָו ס בלוי פּעריאָד פּיינטינגז. Baudelaire, דיכטער פון דער שטאָט, ונטערשטרייַכן דעם זעלבן מאָטיוו אין 'El spleen de París':
"אין פאַרנאַכט, עפּעס מיד, איר געוואלט צו זיצן פֿאַר אַ קאַפע אויף די ווינקל פון אַ נייַ בולעוואַרד […] די קאווע האט געגלאנצט. אפילו דער גאז האט דארט ארויסגעװיזן די גאנצע ברײט פון א פרעמיע, און האט מיט זײן גאנצער קראפט באלויכטן די פארבלענדענע װענט פון װײסקײט.
כאַפּער דילז מיט דער זעלביקער טעמע, אָבער נעמט עס צו אַ אָרט וואָס דערציילט אונדז וועגן אַן ינער אַלוועלט וואָס קליימד פֿאַר קונסט. אונטער זײַן בליק איז דאָס ליכט נישט יום־טובֿדיק, ווי בײַ באַודעלאַירע. סאַלאַטוד און שטילקייַט זענען נישט דער פּראָדוקט פון מאַרדזשאַנאַליזיישאַן. אויף די פנימער איז נישטא קיין סליחות.
די פּערסאָנאַזשן נאָענט זיך צו זיך. נאָך אַ טאָג אין אַרבעט אָדער טאָמער אַ טאָג, זיי טרעפן סוספּענדעד אין אַ נייטראַל ניט-אָרט, גייט פארביי דורך, דעלימיטעד דורך די ווייטיש, פלאַך ליכט וואָס עמאַנייץ פון די וואַנט. זיי געבן זיך צו מידקייַט און פאַלן אין אַפּאַטי, אין באָרדאַם. זיי לאָזן צייט פאָרן ווייַל זייער האָטעל צימער, אָדער זייער קליין וווינונג, זיי אַרויסטרייַבן. די הײם, די הײמישע, איז זײ פרעמד.
עדוואַרד כאַפּער מיט זיין פרוי Josephine Hopper
פייסינג די סצענע, דער אַבזערווער בלייבט יקסקלודיד, אין דער פינצטער. עס איז קיין צוטריט טיר. דאָס גלאז שטרעקט זיך אויס ווי אַ פאַרשטעלן אין אַ קינאָ. עס מאַרקס אַ שלאַבאַן וואָס קענען נאָר זיין געזען און טרעפן, ינטוישאַן.
דער מענטש אין די הוט און די מיידל אין רויט זיצן בייַ די באַר זענען עדוואַרד און זיין פרוי, Jo, וואָס איז געווען זיין מאָדעל און אַגענט. כאַפּער איז געווען ינטראָווערטיד, ברודינג, ספּענדינג שעה אין פראָנט פון אַ ליידיק לייַוונט איידער פּיקינג די באַרשט.
ער געקויפט אַ דאַדזש און איז געווען אויף די וועג צו ניו מעקסיקא אָדער די וועסט קאָוסט. ער האט זיך אפגעשטעלט ביי מאטעלן אנגעצייכנט מיט נעאן סימנים. ע ר הא ט גענומע ן נאטע ן פו ן כאראקטער , װא ס זײנע ן פארשװאונד ן אי ן דע ר נאכט , הינטער ן טיר ן פו ן זײ ן צימער . ** איך וואָטשט זיי ווי אַ ווייער טוט. **
די השפּעה פון 'Noctámbulos' איז געווען ברייט אין די גראַפיק קונסט און אין דער געשיכטע פון קינאָ. רידלי סקאַט גענומען איר ווי אַ רעפֿערענץ אין 'בלייד ראַנער'; Dario Argento געבויט די בלו דינער אין זיין בילד אין דעם פֿילם 'טיף רויט' און אין די ספּרינגפילד פון 'די סימפּסאָנס', אַ ניגהטהאַווק דינער קען נישט פעלן אין זיין בילד.
כאַפּער ס ווערק איז טייל פון די גלאבאלע פאַנטאַזיע ווייַל עס רעדט וועגן עפּעס וואָס יעדער איינוואוינער פון אַ גרויס שטאָט האט יקספּיריאַנסט. ווער האט נישט געפילט עלנט נאָך אַ דורכפאַל טאָג? ווער האָט נישט געזוכט אַ שוץ אויף דער גאַס, אין אַ באַר, אונטער די נעאָן ליכט?
'נייטהאַווקס' איז יגזיבאַטאַד אין די קונסט אינסטיטוט פון טשיקאַגאָ.